Fałszywe kroniki jako źródło historyczne, absurdalna interpretacja materiałów autentycznych, dowolność i wybiórczość w korzystaniu z dorobku nauki oraz antyklerykalizm. Pseudonaukowa koncepcja zakładająca istnienie przedchrześcijańskiego imperium Polaków, tak zwanej Wielkiej Lechii, mimo swojej bezapelacyjnej niedorzeczności zyskuje kolejnych wyznawców.

Przyzwyczailiśmy się już do zespołów rockowych wykorzystujących symbole satanistyczne. Do sięgających po nie celebrytów, manifestujących w ten sposób własną megalomanię. A nawet do filmów i seriali, w których stale pojawiają się wątki okultystyczne. Zakładaliśmy, że sfery tak poważne, jak polityka czy gospodarka nie ulegną tym trendom. I to był błąd.

Na stulecie odzyskania przez Polskę niepodległości wychodzą liczne publikacje przypominające ten niezwykły rok 1918, przygotowuje się audycje radiowe, programy telewizyjne i filmy oraz podniosłe, choć może nie nazbyt huczne uroczystości. Wspomina się tych, których pracy i walce zawdzięczaliśmy kształt granic państwa na nowo powołanego wówczas do życia i wszystko, co w nim było wielkie, piękne i godne naśladowania. Ale dlaczego właściwie chcemy świętować tę rocznicę? Przecież nie Polska się wówczas narodziła, bo ta istnieje już od dziesięciu i pół wieku. Odrodziło się tylko polskie państwo.

Jak wyglądałaby Jerozolima, gdyby zarządzali nią chrześcijanie? Gdyby przez ostatnie kilkaset lat nie panowali tam mahometanie, dziś pozostający w mniejszości wobec Żydów, ale ludzie wierni Chrystusowi?