W Narewce ( woj. podlaskie) 23 sierpnia będą miały miejsce uroczystości 74 rocznicy śmierci Danuty Siedzikówny ps. „Inka”. Młodziutką sanitariuszkę 5 Wileńskiej Brygady AK zamordowano z wyroku komunistycznego sądu.
Uroczystości organizuje białostocki oddział IPN, podlaska Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych oraz Stowarzyszenie Historyczne im. Danuty Siedzikówny „Inki”. Główną częścią rocznicowego spotkania będzie Msza św. w intencji poległych w obronie Ojczyzny, a szczególnie żołnierzy podziemia niepodległościowego. Odprawiona ona zostanie w kościele pw. św. Jana Chrzciciela w Narewce. Wcześniej, o godzinie 10.00 złożone zostaną kwiaty pod pomnikiem „Inki” stojącym na terenie Nadleśnictwa Browsk, w miejscowości Gruszki. Natomiast o 10.30 na cmentarzu parafialnym w Narewce, zapalone będą znicze na grobach – Anieli Siedzik, babci „Inki” oraz ppor. Władysława Wołoncieja ps. „Konus”, który dowodził pierwszym oddziałem AK, gdzie jako sanitariuszka służyła Danuta Siedzikówna.
Wesprzyj nas już teraz!
Po Eucharystii, w kościele pw. św. Jana Chrzciciela w Narewce, zostanie zaprezentowany spektakl pt. „Czemu mnie o Was w szkole nie uczyli”. Spektakl powstał dla upamiętnienia żołnierzy podziemia niepodległościowego i antykomunistycznego. Za reżyserię i wykonanie aktorskie odpowiada Dariusz Kowalski – aktor związany z Teatrem Nowym im. Kazimierza Dejmka w Łodzi. Oprawa muzyczna jest w wykonaniu Andrzeja Kołakowskiego. Podczas tego przedstawienia prezentowane są archiwalne materiały dotyczące między innymi pułk. Łukasza Cieplińskiego, rotmistrza Witolda Pileckiego i majora Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki”.
Danuta Siedzikówna przyszła na świat 3 września w roku 1928 w miejscowości Olchówka niedaleko Narewki (dawne woj. białostockie). Lata dziecięce przeżyła wraz z rodzicami i dwiema siostrami w leśniczówce Guszczewina. Jej ojciec Wacław Siedzik, był leśniczym, który bardzo aktywnie uczestniczył w życiu społecznym. Cała rodzina Siedzików była związana ze służbą leśną. Byli oni gorącymi patriotami. Wacława Siedzika, w roku 1940 Sowieci wywieźli na Sybir. Udało mu się wprawdzie opuścić ZSRR z armią gen. Andersa, ale zmarł wkrótce potem z wycieńczenia.
Mamę „Inki” – Eugenię, Niemcy za działalność konspiracyjną w AK, rozstrzelali w roku 1943. Zbrodni tej prawdopodobnie dokonali w okolicach Białegostoku, w którym to mieście Eugenia Siedzik była więziona. Osieroconymi pannami Siedzikównymi zajęła się babcia Aniela Siedzik.
Danka Siedzikówna w grudniu roku 1943 wstąpiła do AK. Ostatnim oddziałem w jakim służyła jako sanitariuszka była 5. Wileńska Brygada Armii Krajowej dowodzona przez mjr. Zygmunta Szendzielarza „Łupaszkę”. 18-letnia Danuta Siedzikówna w lipcu 1946 r. trafiła do więzienia UB przy ul. Kurkowej w Gdańsku. Po brutalnym śledztwie i pełnym fałszerstw procesie „Inka” została skazana na śmierć. Wyrok, przez rozstrzelanie, wykonano 28 sierpnia 1946 roku w gdańskim wiezieniu UB. Na chwilę przed śmiercią „Inka” krzyknęła – „Niech żyje Polska!”
W roku 2015 zespół IPN pod kierownictwem prof. Krzysztofa Szwagrzyka odnalazł szczątki „Inki” na cmentarzu w Gdańsku. 28 sierpnia 2016 odbył się uroczysty państwowy pogrzeb Danuty Siedzikówny. Według woli rodziny, która po wojnie zmuszona była przez UB do przeniesienia się z Podlasia na Pomorze Gdańskie, spoczęła na cmentarzu Garnizonowym w Gdańsku.
Adam Białous
