Wojowniczka Najwyższego

Godna najwyższego podziwu Dziewica z Orleanu otrzymując od Boga misję wyzwolenia Francji spod jarzma Anglików, wzięła na siebie ciężar męczeństwa, aby wypełnić to doniosłe posłannictwo.

Arcychrześcijańskie Królestwo, Francja, ta, którą nazywano Pierwszą Córą Kościoła, w 1429 roku stanęła w obliczu zguby. Sprawiedliwa kara Boża w postaci niemal 100 lat wojen z Anglikami była konsekwencją grzechu buntu przeciw papiestwu, którego dopuścił się na początku XIV wieku król Filip IV Piękny wraz z elitą narodu. W wyniku długotrwałej wojny terytorium Francji zostało zredukowane do mniej niż połowy, a Anglicy przystąpili do oblężenia Orleanu, ostatniej przeszkody uniemożliwiającej im podbój reszty kraju. Prawowity dziedzic tronu, delfin Karol, nie był nawet pewny swych praw królewskich, a jego dowódcy i żołnierze ulegli całkowitej demoralizacji. Kronikarz z Saint-Denis, rozpoczynając opis roku 1419, pisał: Należało się obawiać, wedle opinii ludzi uczonych, że Francja, ta przesłodka matka, ugnie się pod ciężarem nieznośnej trwogi, jeśli Wszechmocny nie będzie łaskawy, aby odpowiedzieć z wierzchołka Niebios na jej skargi. Toteż odwołano się do duchowej broni: każdego tygodnia wyruszano gremialnie na procesje, śpiewano pobożne litanie i odprawiano uroczyste msze. W swym straszliwym upadku, czując, że sam się już nie uratuje, delfin zachowywał swą wiarę w Boga Chlodwiga, Karola Wielkiego i świętego Ludwika, pokładając zaufanie w Najświętszej Dziewicy.