Samorząd obwodu winnickiego na Ukrainie przekazał diecezji kamieniecko – podolskiej barokowy kościół pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Janowie w rejonie kalinowskim. Starania o odzyskanie świątyni trwały ponad dwa lata.
Winnicka Rada Obwodowa przekazała barokowy Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP w Janowie w rejonie kalinowskim w nieodpłatne posiadanie parafii rzymskokatolickiej. Decyzję tę przyjął i potwierdził ks. Leon Dubrawski, biskup diecezji kamieniecko – podolskiej, do której należy janowska parafia. Natomiast, przylegający do świątyni, zniszczony budynek klasztorny oo. bernardynów, decyzją winnickich radnych, trafił na własność Iwanowskiej Rady Wiejskiej. W najbliższym czasie rozpocznie się remont kościoła. W pomocą finansową przychodzą darczyńcy z Polski, Europy i USA.
Wesprzyj nas już teraz!
Kościół pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Janowie na Podolu został zbudowany w latach 1780 – 85 z fundacji Adama ( kasztelan buski) i Salomei Chołoniewskich, właścicieli Janowa, miasteczka które liczyło wówczas około 2 tysięcy mieszkańców (w Janowie na Podolu urodził się znany polski poeta Stefan Witwicki). Pierwotnie świątynia należała do zakonu ojców Bernardynów, których Chołoniewscy sprowadzili do Janowa, aby duchową opieką objęli żyjących tu katolików. Obok kościoła stanął budynek zakonny. Nad budową barokowego kościoła i klasztoru czuwał Stanisław Zielenkiewicz, nadworny architekt książąt Lubomirskich. Twórca projektu architektonicznego jest znany ówczesny budowniczy – Lojfter. Wówczas też ustanowiona została pierwsza parafia katolicka w Janowie. Tak jak kościół otrzymała ona wezwanie Niepokalanego Poczęcia NMP. Do parafii należało aż 16 miejscowości.
Wybudowana świątynia, jak wspominają kronikarze, była piękna – „Miała fasadę ozdobioną sześcioma kolumnami jońskimi ustawionymi na bardzo wysokich cokołach. Dwie pary flankowały główne wejście, dwie zaś stały pojedynczo przy narożnikach. Tynki elewacji bocznych ożywiały wspaniałe pilastry. Wnętrze to kopia jednej z kaplic bocznych Bazyliki św. Piotra w Rzymie”. Na początkach funkcjonowania parafii i kościoła posługiwało w niej 7 księży i 4 braci bernardynów. W roku 1832 konwent bernardyński skasowały ukazy cara ( represje po Powstaniu Listopadowym). Parafia nadal istniała. Kościół mocno zniszczał za czasów rządów komunistycznych. Funkcjonowały tam szkoła muzyczna a potem internat. Dobudowano strop, który trzeba usunąć. Obecnie obiekty wymagają gruntownego remontu. Trwa zbiórka pieniędzy na to potrzebnych.
Adam Białous
