17 lutego 2014

Szkaplerz Niepokalanego Poczęcia

(By P. Otto Bitschnau, 12 Kopf-Vignetten zu Anfang der Monate (von P. Rudolph Blättler O.S.B.) (book Das Leben der Heiligen Gottes page 898) [Public domain], via Wikimedia Commons)

Każdy chyba przyzna, że najbardziej znanym na świecie szkaplerzem jest szkaplerz karmelitański. Tymczasem to nie on cieszył się specjalną protekcją papiestwa, wyrażającą się poprzez hojne udzielanie odpustów. Życzliwość Stolicy Apostolskiej napotkał szkaplerz Szkaplerz Niepokalanego Poczęcia NMP, propagowany najpierw przez teatynów, a później także przez marianów.

 

Losy owego szkaplerza, nazywanego także niebieskim lub modrym, sięgają XV wieku. Związany jest z postacią św. Beatrycze de Silva Meneses, która w 1484 r. w Toledo założyła Zakon Franciszkanek od Niepokalanego Poczęcia NMP, zwanych popularnie koncepcjonistkami. Wśród wymogów reguły tegoż zgromadzenia było noszenie pod białym habitem szkaplerza Niepokalanego Poczęcia. Z czasem ta pobożna praktyka, wyrosła na gruncie piętnastowiecznej devotio moderna, zaczęła także rozpowszechniać się wśród świeckich. Już w stulecie później niebieski szkaplerz znalazł czcicieli we Włoszech za sprawą czcigodnej służebnicy Bożej Urszuli Benincasa, która w 1583 r. założyła Zgromadzenie Oblatek Niepokalanego Poczęcia NMP.

Wesprzyj nas już teraz!

 

To właśnie ona w Neapolu w 1617 r. po przyjęciu Komunii św. miała widzenie Najświętszej Dziewicy, która była ubrana w białą szatę, na którą narzucony był płaszcz koloru niebieskiego. W swych ramionach Bogarodzica trzymała Dzieciątko Jezus. Chrystus zapowiedział Urszuli, że założy ona klasztor, w którym trzydzieści trzy zakonnice będą żyć za klauzurą ubrane tak samo, jak w widzeniu ubrana była Najświętsza Maryja Panna. Służebnica Boża prosiła Pana, by ten rozciągnął swe łaski również na tych, którzy żyjąc w świecie będą oddawali cześć tajemnicy Niepokalanego Poczęcia, zachowają czystość według swego stanu i będą nosić niebieski szkaplerz. Pan Jezus przystał na tę prośbę i w dowód swej aprobaty ukazał Urszuli liczne zastępy anielskie, rozdające szkaplerz wśród wiernych. Stało się to rzeczywistością – wkrótce po śmierci Urszuli jej duchowe córki uznały propagowanie niebieskiego szkaplerza za misję swego zgromadzenia.

 

Zadanie to byłoby jednak trudne dla sióstr, żyjących za klauzurą. Pan Bóg postawił zatem na ich drodze zakon teatynów, założony w 1524 r. przez św. Kajetana z Thieny. W 1633 r. teatyni uznali Oblatki Niepokalanego Poczęcia oraz klasztor mniszek za gałęzie swojego zakonu. Obie wspólnoty sióstr przyjęły nazwę Teatynek od Niepokalanego Poczęcia NMP. Z kolei ojcowie teatyni wzięli na siebie rozpowszechnianie szkaplerza niebieskiego, co zostało prawnie uznane przez papieża Klemensa X w 1671 r. Papież ustanowił również liczne odpusty dla noszących niebieski szkaplerz, a bł. Pius IX jeszcze bardziej rozszerzył możliwość odpuszczenia kary za grzechy. Teatyni, jako jedyny zakon, mieli prawo nakładać wiernym ów szkaplerz oraz delegować innych księży do czynienia tego.

 

Prędko ideą Szkaplerza Niepokalanego Poczęcia NMP zainteresował się bł. Stanisław Papczyński, założyciel Zgromadzenia Księży Marianów. Uznał od szerzenie czci tajemnicy Niepokalanego Poczęcia NMP jako swój główny cel. Pod habitem, podobnie jak koncepcjonistki, marianie nosili niebieskie szkaplerze.

 

W 1733 r. marianie w osobie czcigodnego sługi Bożego o. Kazimierza Wyszyńskiego zwrócili się do teatynów z prośbą o udzielenie niezbędnego pozwolenia na propagowanie niebieskiego szkaplerza. Jednak dopiero 3 lipca 1992 r. udało im się je uzyskać. W 2008 r. przełożony generalny teatynów potwierdził to prawo. Kapłan lub diakon ze zgromadzenia marianów może pobłogosławić szkaplerz i go nałożyć, a także – to dotyczy jedynie kapłanów – udzielić odpustu zupełnego w godzinę śmierci.  Nałożenie niebieskiego szkaplerza jest jednocześnie przyjęciem wiernego do Bractwa Niepokalanego Poczęcia NMP. Marianie mogą delegować kapłana będącego poza ich zgromadzeniem do udzielenia szkaplerza. Niebieski szkaplerz nosili między innymi: św. Alfons Maria Liguori, św. Dominik Savio, św. Pius X, bł. Stanisław Papczyński, sługa Boży Kazimierz Wyszyński czy bł. Jerzy Matulewicz.

 

Noszący niebieski szkaplerz mogą dostąpić odpustu zupełnego pod zwykłymi warunkami w następujące dni: w dniu otrzymania szkaplerza i w momencie śmierci, w Zmartwychwstanie Pańskie, w Boże Narodzenie, w Niepokalane Poczęcie NMP (8 grudnia), we Wniebowzięcie NMP (15 sierpnia), w Ofiarowanie Pańskie (2 lutego), we wspomnienie św. Kajetana z Thieny (7 sierpnia). Oprócz tych współczesnych, niegdyś funkcjonowało znacznie więcej okazji i możliwości, by uzyskiwać odpusty zupełne i cząstkowe związane z niebieskim szkaplerzem. Św. Alfons Maria Liguori w swoim dziele „Chwała Maryi” twierdzi, że liczba samych odpustów zupełnych wynosi 533.  Wszystkie odpusty mogą być ofiarowane albo za siebie, albo za dusze cierpiące w czyśćcu.

 

Szkaplerz należy nosić zawsze, dniem i nocą, żyć w czystości według swojego stanu, oddawać cześć Niepokalanemu Poczęciu NMP, a także modlić się o nawrócenie grzeszników i Boże Miłosierdzie dla świata.

Więcej informacji oraz niebieski szkaplerz można uzyskać w Centrum Stowarzyszenia Pomocników Mariańskich, ul. Św. Bonifacego 9; 02-914 Warszawa, tel. 22 651 90 29; e-mail: [email protected].

 

 

Kajetan Rajski

Wesprzyj nas!

Będziemy mogli trwać w naszej walce o Prawdę wyłącznie wtedy, jeśli Państwo – nasi widzowie i Darczyńcy – będą tego chcieli. Dlatego oddając w Państwa ręce nasze publikacje, prosimy o wsparcie misji naszych mediów.

Udostępnij
Komentarze(0)

Dodaj komentarz

Anuluj pisanie