Mniej lub bardziej hucznie rozpoczęliśmy nowy, 2015 już rok po narodzinach Chrystusa. I całe szczęście! Postępowym naprawiaczom ludzkości jeszcze nigdy nie udało się ostatecznie przypieczętować własnych rządów wprowadzając nowy kalendarz. A próbowali.
Historia lubi się powtarzać. Dotyczy to także historii znanej z biblijnej opowieści o mieście Babel, którego mieszkańcy postanowili własnymi siłami dorównać Bogu – stwórcy i celowi człowieka. Bóg, widząc człowieka chcącego „sięgnąć nieba” zstąpił, by „by zobaczyć to miasto i wieżę, które budowali ludzie” (Rdz 11,5). W tym starotestamentalnym opisie słychać jeszcze echo historii stworzenia i upadku człowieka. Jak zauważył Juan Donoso Cortés, „będziecie jako bogowie – taka jest formuła pierwszej rewolucji pierwszego człowieka przeciwko Bogu”. Takie jest też hasło przyświecające wszystkim kolejnym rewolucjom wymierzonym w porządek naturalny i prawdę objawioną przez Chrystusa.
Wesprzyj nas już teraz!
Postępowi wychowawcy rodzaju ludzkiego w ciągu ostatnich stuleci włożyli wiele energii w to, by konstruowany przez nich nowy wspaniały świat stał się początkiem nowej epoki, w żaden sposób już nie związanej z „naszą erą” – erą Chrystusa i chrześcijaństwa. Nawet symbolicznie.
Nowy kalendarz towarzyszyć miał nowemu człowiekowi, który właśnie postawił pierwsze kroki na zakrwawionej drodze prowadzącej w stronę nowej „złotej ery” – wolności, równości i braterstwa, a później komunizmu. Wbrew nadziejom francuskich rewolucjonistów, „era republikańska” nie nastąpiła. Siermiężności nowego, radzieckiego kalendarza świadomi byli nawet jego architekci. Oficjalną rachubę począwszy od „Wielkiej Socjalistycznej Rewolucji Październikowej” zarzucono po 11 latach, a po upadku ZSRR odstąpili od tego nawet najbardziej twardogłowi towarzysze.
Czas – dzięki Bogu – odmierzamy po staremu, i nie zmienią tego nawet zwolennicy „światopoglądowej neutralności”. Nie zmieni tego też ich świecki humanizm, dalekie echo słów dobrze znanych z Księgi Rodzaju.
Michał Bieleński
