17 października 2012

Św. Łukasz Ewangelista

Świętego Łukasza – autora Ewangelii i Dziejów Apostolskich – odróżnia od pozostałych Ewangelistów przede wszystkim to, że nie znał osobiście Pana Jezusa, a swą Ewangelię spisał na podstawie przekazu Jego uczniów, szczególnie zaś Apostoła Narodów Pawła, któremu towarzyszył w podróżach misyjnych. Pod różnymi względami „umiłowany lekarz” (tak nazywa go Paweł) jest postacią ciekawą i wyróżniającą się.

Pochodził on – wedle przekazu Tradycji – z Antiochii, która była w czasach rzymskich stolicą Syrii, a więc niedaleko Tarsu, z którego wywodził się Szaweł, zwany Pawłem. Wiarę Chrystusową Łukasz przyjął zapewne jeszcze przed poznaniem Pawła. Z zawodu był lekarzem, o czym oprócz świadectwa Pawłowego świadczy użycie specjalistycznych terminów medycznych występujących w dziełach Hipokratesa.

Mógł pochwalić się gruntownym wykształceniem również w innych dziedzinach. Był biegły w literaturze i posługiwał się dopracowanym literacko językiem greckim. Przypisuje mu się nawet posiadanie kunsztu malarskiego i namalowanie kilku wizerunków Bogurodzicy – w tym naszej Jasnogórskiej. Nie potwierdziły tego wprawdzie badania, co nie zmienia faktu, iż Łukasz Ewangelista pozostaje patronem malarzy.

Wesprzyj nas już teraz!

Pawła poznał około roku 50 i stał się jego najwierniejszym uczniem, a od roku 58 towarzyszył mu w wyprawach misyjnych. Jako jedyny pozostał przy Apostole Narodów podczas jego aresztowania w Jerozolimie. Miał wtedy czas, by zbliżyć się z tamtejszą gminą, zaczerpnąć dokładnych informacji o życiu Zbawiciela i uporządkować chronologię wydarzeń.

Wiele opowieści usłyszał zapewne z ust samej Bożej Rodzicielki, co by tłumaczyło fakt, iż jedynie w jego Ewangelii znajduje się dokładny opis Zwiastowania Anielskiego i wydarzeń, które po nim nastąpiły, a także faktów z dzieciństwa Pana Jezusa. Być może również od Niej usłyszał wspaniały hymn Magnificat, który Niepokalana ułożyła pod natchnieniem podczas wizyty u swej ciotki Elżbiety.

On też bywa nazywany „piewcą łaskawości Chrystusa” (Dante), ponieważ zawarł w swej Ewangelii niewspomniane u pozostałych synoptyków ani u Jana, a świadczące o dobroci Pana (o miłosiernym Samarytaninie, o zagubionej owcy czy o niewieście, która zgubiła drachmę). Możliwe, iż zwrócił uwagę na te wątki, dzięki temu, że sam jako lekarz był wyczulony na ludzką niedolę.

Po męczeńskiej śmierci Pawła w 67 roku nie mamy pewnych informacji o działalności Łukasza. Mówiło się, że głosił Chrystusa w Achai, Galii czy Macedonii, ale najbardziej prawdopodobny jest przekaz, iż pod koniec życia przebywał w Beocji, gdzie zmarł w wieku osiemdziesięciu czterech lat. Pochowany miał zostać w Tebach, skąd relikwie Ewangelisty powędrowały do Konstantynopola w IV wieku i spoczęły w wystawionej przez Konstantyna bazylice Apostołów. Później miały zostać przewiezione do Padwy, gdzie do dziś wierni oddają tym domniemanym relikwiom cześć.

 

Kościół wspomina św. Łukasza Ewangelistę 18 października.

FO

Wesprzyj nas!

Będziemy mogli trwać w naszej walce o Prawdę wyłącznie wtedy, jeśli Państwo – nasi widzowie i Darczyńcy – będą tego chcieli. Dlatego oddając w Państwa ręce nasze publikacje, prosimy o wsparcie misji naszych mediów.

Udostępnij
Komentarze(0)

Dodaj komentarz

Anuluj pisanie

Udostępnij przez

Cel na 2024 rok

Skutecznie demaskujemy liberalną i antychrześcijańską hipokryzję. Wspieraj naszą misję!

mamy: 95 133 zł cel: 300 000 zł
32%
wybierz kwotę:
Wspieram