Jest rzeczą nie tylko dozwoloną, lecz także pożyteczną i świętą wzywać świętych i modlić się do nich, a zwłaszcza do Królowej wszystkich świętych Maryi, aby wyjednywali nam łaskę Bożą. Jest to artykuł naszej wiary, potwierdzony przez Sobory, a sprzeciwiający się poglądom innowierców, którzy potępiają praktyki polegające na oddawania czci świętym jako coś, co uwłacza Chrystusowi Panu, jedynemu naszemu Pośrednikowi.
Lecz jeśli Jeremiasz modli się po swej śmierci za Jerozolimę (2 Mch 15,14), jeżeli starcy, o których mówi św. Jan w swym Objawieniu (Ap 5, 8), przedstawiają Bogu modlitwy świętych, jeżeli św. Piotr obiecuje swym uczniom, że będzie o nich pamiętał po śmierci (2 P 1,15), jeżeli św. Szczepan modli się za swych prześladowców (Dz 7,60), jeżeli św. Paweł poleca Bogu swych towarzyszy (Dz 27,24), słowem, jeżeli święci mogą się za nas modlić, to dlaczego my nie moglibyśmy ich prosić, żeby się za nami wstawiali? Święty Paweł często polecał się modlitwom swych uczniów: Bracia, módlcie się także i za nas! (1 Tes 5,25); św. Jakub napomina, by jedni modlili się za drugich: Módlcie się wzajemnie za siebie, abyście byli zbawieni (Jk 5,16 Wlg). Dlatego i my możemy czynić to samo.
Św. Alfons Maria de Liguori, Wysławianie Maryi, Homo Dei, Kraków 2000, s. 97.
