„Droga Armii Czerwonej w II Wojnie Światowej nie zaczęła się od Stalingradu ani nawet od bohaterskiej obrony Brześcia przed nacierającym Wermachtem w czerwcu 1941 roku. Najpierw, od 17 września 1939 roku poczynając, ta sama Armia Czerwona wspólnie z Wermachtem (…) zajmowała nie tylko pół Polski, ale także pół Europy Wschodniej (Łotwę, Litwę, Estonię, rumuńską Besarabię i próbowała również Finlandię) – na mocy układu z Hitlerem”, przypomina na łamach tygodnika „Gość Niedzielny” prof. Andrzej Nowak.
Historyk wskazuje na przyczyny ofensywy, jaką w polityce historycznej w ostatnim czasie podjęła Rosja, która żąda od całego świata dożywotniej wdzięczności za „wyzwolenie Europy” spod katorgi III Rzeszy.
Wesprzyj nas już teraz!
„W całej II Wojnie Światowej zginęło – wedle oficjalnych danych 27 milionów obywateli ZSRR. (…) Dla Stalina, a dziś dla Putina i jego mediów, te ofiary to dowód na to, że świat cały winien jest Rosji (…) niespłacalny nigdy dług wdzięczności za wynik II Wojny. Czy jednak szacunek dla milionów ofiar prostych żołnierzy musi być nierozdzielnie złączony z szacunkiem i wdzięcznością wobec imperium, z rehabilitacją i nowym kultem Stalina – wyzwoliciela?”, zastanawia się prof. Nowak.
Historyk przypomina, że atak ZSRR na Polskę 17 września 1939 roku zaplanował szef sztabu Armii Czerwonej Borys Szaposznikow. To on „zaplanował ofensywę, którą następnie na rozkaz Lenina, Trockiego i Stalina, realizował latem 1920 roku Tuchaczewski”. To Szaposznikow ze wszystkimi szczegółami zaplanował zemstę w 1940 roku w Katyniu.
„Czy możemy II Wojnę Światową wspominać tylko przez pryzmat czerwonoarmistów wyzwalających w styczniu 1945 roku Auschwitz, ruiny Warszawy, Kraków, Katowice? Tak jak chce Putin? Czy jednak mamy moralny obowiązek przywoływać też to, co było wcześniej, a czego symbolem najbardziej wyrazistym jest Katyń? (…) Czy możemy zapomnieć o ofiarach Stalina?”, podsumowuje prof. Andrzej Nowak.
Źródło: tygodnik „Gość Niedzielny”
TK
