Pomyłka posłów czeskich

Czeska prezydencja Unii Europejskiej poprawia kiepskie notowania premiera Mirka Topolánka. Premier wraz ze swoją formacją, Obywatelską Partią Demokratyczną (ODS), przeżywa bowiem trudny okres rządzenia w sytuacji, gdy właściwie nie dysponuje większością w parlamencie. Od przegranych ubiegłorocznych wyborów do senatu i sejmików ponosi klęskę za klęską i ledwo udaje mu się przeżyć kolejne, szybko powtarzające się głosowania nad votum nieufności dla jego koalicyjnego (wraz z Ludowcami i Zielonymi) gabinetu.

Najistotniejszym elementem wewnątrzpaństwowej i międzynarodowej (unijnej) rozgrywki politycznej jest nieustannie sprawa Traktatu Lizbońskiego, czyli poprawionej wersji tzw. Konstytucji Europejskiej. I sprawa ta w czeskim wydaniu jest naprawdę bardzo pogmatwana. Socjaliści wręcz histerycznie zabiegają o jak najszybszą ratyfikację traktatu i od załatwienia tej kwestii uzależniają inne sprawy, jak np. również wciąż niezamkniętą sprawę ratyfikacji przez parlament umowy z USA w sprawie budowy bazy radarowej (będącej częścią Tarczy Antyrakietowej) na terytorium Republiki Czeskiej, o co z kolei mocno walczy prawicowa ODS.

Jak wiadomo, traktat odrzuciła w referendum Irlandia, swoich podpisów pod dokumentami ratyfikacyjnymi nie złożył dotąd prezydent Niemiec oraz prezydent Polski. Czechy jako jedyne nie podjęły jeszcze wiążącej decyzji i to pomimo faktu, że problemem zajmował się już raz czeski Sąd Konstytucyjny, senat i Izba Poselska. W niższej izbie co prawda traktat został 18 lutego przyjęty, a za przyjęciem traktatu głosowało 125 deputowanych. Konieczna była zgoda 120. Ale należy zwrócić uwagę na fakt, iż wśród głosów przeciw znalazło się aż 37 posłów ODS, 7 wstrzymało się od głosu.