Partyjne kliki i złudny urok JOW

Sejm kontrolowany jest dzisiaj przez partyjne kliki, a kandydaci na parlamentarzystów, zamiast zabiegać o względy wyborców, muszą podlizywać się liderom swoich ugrupowań. Czy jednak niezawodną receptą na patologie proporcjonalnego systemu liczenia głosów są jednomandatowe okręgi wyborcze? To byłoby zbyt proste.

Ci sami Umiłowani Przywódcy, którzy w konstytucji przeforsowali zasadę proporcjonalności w wyborach do sejmu, układając ordynację wyborczą, uczynili wszystko, by jej efekty były maksymalnie zbliżone do systemu większościowego. Dlaczego w takim razie, skoro tak podobały im się skutki systemu większościowego, nie przeforsowali w konstytucji właśnie jego, tylko system proporcjonalny? Pierwsze wyjaśnienie, jakie się nasuwa, brzmi: dlatego, że to durnie. To, oczywiście, może być prawda, chociaż z drugiej strony taki, na przykład, Aleksander Kwaśniewski durniem nie jest. Charakteryzuje się specyficznym rodzajem bystrości, która wprawdzie nie jest też mądrością, tylko czymś, co nazywamy sprytem – ale człowiek sprytny to przecież nie dureń, nieprawdaż? Jeśli tedy spryt podsunął im takie właśnie rozwiązania, spróbujmy podążyć tym tropem...