Obóz chwilowo nieczynny?

Jeszcze jako uczeń średniej szkoły zetknąłem się z teorią konwergencji głoszoną już w latach sześćdziesiątych przez profesora Zbigniewa Brzezińskiego. Oczywiście zetknąłem się z nią pośrednio, to znaczy – za pośrednictwem „Trybuny Ludu”, która bardzo profesora Brzezińskiego za tę teorię krytykowała, dowodząc, że jest ona jeszcze jednym przykładem schyłkowej degeneracji imperializmu – i tak dalej. Ale nawet z tej pryncypialnej krytyki można było się zorientować, o co w tej teorii chodzi. A chodziło o to, że obydwa antagonistyczne mocarstwa – Stany Zjednoczone i Związek Sowiecki, chociaż tkwią w śmiertelnym zwarciu zimnej wojny, to jednak coraz bardziej się do siebie upodabniają.

Z punktu widzenia marksistowskich mełamedów było to oczywiście horrendum: gdzieżby znowu Związek Sowiecki, który był przecież zatwierdzony na awangardę całej postępowej ludzkości, miał się upodabniać do USA – faszystowskiego legowiska gnijącego kapitalizmu! Taka myśl żadnemu dialektycznemu materialiście nie przyszłaby do głowy nawet w gorączce. Nie muszę dodawać, że ta krytyka ze strony „Trybuny Ludu” tylko zachęciła mnie do tej teorii. Już wtedy kierowałem się zasadą, którą kieruję się i dzisiaj – zmieniają się jedynie tytuły gazet – jeżeli nie miałem w jakiejś sprawie wyrobionego poglądu, to sięgałem po „Trybunę Ludu” i jeśli ona coś pryncypialnie potępiała, odbierałem to jako nieomylny znak, że to coś dobrego i godnego życzliwego zainteresowania. Podobnie i dzisiaj, z tą tylko różnicą, że zamiast po „Trybunę Ludu”, której już nie ma, sięgam po „Gazetę Wyborczą”, w której, nawiasem mówiąc, ścisłe kierownictwo w drugim pokoleniu stanowi kontynuację redakcyjnego Judenratu „Trybuny Ludu”.