Niezwykle szanuję Panią Krystynę Grzybowską i całokształt jej dotychczasowej pracy i twórczości. Czytając periodyki w których pisuje, często z chęcią spoglądam na jej artykuły, dowiedziałem się z nich wielu ciekawych rzeczy. Tym razem jednak, Pani redaktor sprawia wrażenie, że letnie temperatury za mocno dały się we znaki mieszkającym w Warszawie dziennikarzom (zapraszam na prowincję, tu jest więcej drzew pod którymi można się skryć w ucieczce przed słońcem).
Otóż pisze pani redaktor o książce „Obłęd 44”. Wiem, że tezy Piotra Zychowicza w niej przedstawione są kontrowersyjne, można się z nimi zgadzać lub nie – wolna wola. Ale nie przystoi zacnej publicystce posuwać się do tak obciachowych argumentów, jakich użyła tym razem. „Z promocją swojego wiekopomnego dzieła 33-letni Zychowicz, który w życiu nie doznał nawet Sierpnia 1980, bo się w tym roku urodził, a Okrągły Stół zna z opowieści, ośmiela się obrażać dowódców Powstania Warszawskiego, warszawiaków, którzy ginęli w obronie honoru Ojczyzny i cały naród, w imię zaistnienia w mediach” – czytam w „Gazecie Polskiej”.
Wesprzyj nas już teraz!
Ludzie! Czy mnie oczy nie mylą? Czy ja mam omamy? Czy to tekst p. Grzybowskiej czy jakiegoś aktywisty z Wyborczej? Bo skąd jak nie stamtąd znam takie argumenty? Gadki o tym, jak to „gnojki z IPN-u” śmią się wypowiadać w sprawie stanu wojennego, a mieli wówczas 7 lat? Czy to nie w „GP” tego typu brednie były – słusznie – wyśmiewane i kontrargumentowane? A dziś, gdy pojawia się ktoś myślący inaczej, a przecież wiadomo nie od dziś, że z pozycji patriotycznych, pani redaktor opluwa go w sposób tak niegodny? To naprawdę okropne.
Ja nie jestem dziennikarzem ani publicystą już od dwunastu lat, więc mnie obciach może przysługiwać. Gdybym bowiem chciał, mógłbym zapytać red. Grzybowską czy skoro w dniu wybuchu powstania miała trzy i pół roku, doskonale pamięta wszystkie decyzje dowódców AK opisywane przez Zychowicza?
Rober Maliński,
Wolsztyn
Nadesłane przez czytelnika
