Niemiecka herezja

Kościół niemiecki trwa w schizmie co najmniej od roku 1993, gdy tamtejsi biskupi ogłosili, że zamierzają udzielać Komunii Świętej rozwodnikom żyjącym w związkach cywilnych.

W opublikowanym na początku tego roku wywiadzie‑rzece prefekt Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów kardynał Robert Sarah z Gwinei zauważył, że idea polegająca na włożeniu Urzędu Nauczycielskiego do ładnej szkatułki, by w ten sposób oddzielić go od praktyki duszpasterskiej, którą można rozwijać wedle okoliczności, mód i namiętności, jest jakąś formą herezji, jakąś formą patologicznej schizofrenii. Niniejszym uroczyście potwierdzam, że Kościół afrykański będzie przeciwstawiał się jakiejkolwiek formie buntu przeciw nauczaniu Chrystusowemu i przeciw Kościołowi.

Nowa definicja schizmy: „własna duszpasterska droga”

Kardynał z Gwinei trafnie oddał stan ducha oraz intelektu, w jakim znalazła się przygniatająca większość hierarchów Kościoła niemieckiego, na czele z przewodniczącym tamtejszej konferencji episkopatu, kardynałem Reinhardem Marxem, metropolitą Monachium i Fryzyngi. W lutym bieżącego roku, podczas konferencji prasowej niemiecki kardynał wyłuszczył zasady, jakimi będzie się kierować Kościół niemiecki w obliczu zbliżającej się drugiej sesji synodu biskupów poświęconego rodzinie – zasady, które za kardynałem z Czarnego Lądu można śmiało określić mianem nowego typu herezji...