Nie wolno nam milczeć wobec bluźnierstwa

Jurorem programu muzycznego w polskiej telewizji publicznej wybrano niedawno zdeklarowanego satanistę, który podczas koncertu swojego zespołu wykonującego tzw. deathmetal publicznie podarł Biblię i określił ją w sposób wyjątkowo obelżywy. Czy w Niemczech bądź innych krajach zachodnich taka sytuacja byłaby możliwa?

– Publiczna obecność satanizmu zawsze podlegała u nas pewnym fluktuacjom. Na przykład, pod koniec lat dziewięćdziesiątych XX wieku zaczęto zapraszać satanistów do rozmaitych talk shows i podobnych programów telewizyjnych. Duże zainteresowanie satanizmem przejawiały też czasopisma młodzieżowe w rodzaju „Bravo”.

Jednakże zdeklarowany satanista nigdy nie mógłby osiągnąć tak znaczącej pozycji w publicznych mediach, jak to się stało w Polsce, ponieważ większość ludzi w naszym społeczeństwie ocenia satanizm jako coś niezwykle niebezpiecznego. Przede wszystkim jako doktrynę, która zdezorientowanych młodych ludzi wiedzie w kierunku skrajnych poglądów i ekstremalnych praktyk. Po drugie, jako środowisko patologiczne, w którym przebywanie może powodować poważne urazy psychiczne – wielokrotnie wszak dochodziło w kręgach satanistycznych do nagłych zgonów i samobójstw. Inni patrzą na satanizm jak na zwykłe dziwactwo ludzi, którzy – jak w każdej subkulturze – chcą się poczuć wyjątkowi i ważni.