28 sierpnia grupa naukowców związanych z watykańskim Instytutem Jana Pawła II i innymi uczelniami wydała oświadczenie dotyczące zmian w tym Instytucie. Swoje krytyczne uwagi kierują do władz Papieski Instytut Teologiczny Jana Pawła II dla Nauk o Małżeństwie i Rodzinie na czele z wielkim kanclerzem arcybiskupem Vincenco Paglią i prałatem Pierangelo Sequerim.
Jak zauważają naukowcy, podczas przywództwa kardynałów Carlo Caffary, a następnie kardynała Angelo Scoli i biskupa Livio Meliny Instytut Jana Pawła II rozwijał się na całym świecie. Tymczasem rozwój ten zahamował się wskutek arbitralnej postawy nowego wielkiego kanclerza arcybiskupa Vincenzo Paglii oraz nowego prezydenta Sequeriego.
Wesprzyj nas już teraz!
Warto przypomnieć, że w 2016 roku na czele Instytutu stanął arcybiskup Vincenzo Paglia. W 2017 roku Watykan zmienił nazwę Papieskiego Instytutu Jana Pawła II dla Studiów nad Małżeństwem i Rodziną. Od tej pory nazywa się on Papieski Instytut Teologiczny Jana Pawła II dla Nauk o Małżeństwie i Rodzinie. Z kolei w lipcu 2019 przedstawiono nowe statuty instytutu, wciąż związanego z katolickim Uniwersytetem Laterańskim. Wśród osób, z którymi instytut zakończył współpracę, szczególnie głośnym echem obił się przypadek księdza Livio Meliny i ojca José Noriegi, a także polskiego profesora Stanisława Grygiela. O polskim wykładowcy piszą też autorzy omawianego listu.
Zwracają zarazem uwagę, że zatrudnia się wykładowców rozważających moralne uzasadnienie antykoncepcji lub biorących pod uwagę możliwość zaakceptowanie praktyk homoseksualnych w niektórych sytuacjach. W efekcie działania ludzi nie są oceniane w oparciu o kryterium prawa naturalnego, zgodnie z którym pewne czyny są wewnętrznie złe i zabronione zawsze, bez względu na okoliczności.
Tymczasem dziś coraz bardziej wpływowe staje się nowe podejście, zgodnie z którym to człowiek sam ma osądzać czyny i decydować o tym czy są dobre czy złe. Powinien to czynić w oparciu o kryterium proporcjonalizmu zakładającego, że istnieją różne wartości i należy je odpowiednio wyważyć. Innym pomysłem jest konsekwencjalizm, a więc pogląd głoszący, że konsekwencje czynu świadczą o tym czy jest on dobry, czy zły.
Owa „moralność autonomiczna” wpisująca się w rewolucję 1968 roku kłóci się z nauką Kościoła katolickiego wyrażoną choćby w Veritatis Splendor Jana Pawła II. Jednak myśl tego papieża nie cieszy się sympatią postępowych teologów. Na przykład teolog moralny Schockenhoff występując przed niemieckim episkopatem, otwarcie odrzucił janopawłową teologię ciała w imię wspomnianej moralności autonomicznej.
Autorzy listu zastanawiają się czy dokonana de facto destrukcja Instytutu Jana Pawła II ma na celu zastąpienie wykładowców popierających etykę opartą na prawie naturalnym wykładowcami wspierającymi moralność autonomiczną.
Autorzy listu otwartego ubolewają także, że w toku postępowania naruszono europejskie tradycje uniwersyteckie. Zerwano bowiem współpracę z profesorami Meliną i Noriegą, pomimo że nie złamali oni żadnych norm ani w życiu osobistym, ani zawodowym. Wątpliwości budzi także kryterium, w oparciu o które będą ponownie zatrudniani nowi profesorowie (wielu z nich zostało zawieszonych i oczekują na ponowne zatrudnienie). Wszak ich akademickie kwalifikacje sprawdzono jeszcze przed przyjęciem do pracy.
Według autorów dokumentu mamy do czynienia z próbą realizacji ukrytego celu, a więc zniszczenia dziedzictwa Jana Pawła II i zepchnięcia na dalszy plan kluczowych dla jego pontyfikatu dokumentów, takich jak Familliaris Consortio, Fides et Ratio, Veritatis Splendor i Evangelium Vitae. Zagrożona jest także teologia ciała polskiego papieża, głoszona przezeń podczas katechez środowych.
Autorzy listu zauważają, że protagoniści zmian wykazują brak woli dialogu i klerykalizm – obydwa potępione przez Franciszka.
Pod listem podpisali się prof. em. dr Norbert Martin, prof. em. dr Manfred Spieker, prof. dr Katrin Keller, Renate Martin, dr Helmut Müller, dr Jean Marie Meyer, dr Thibaut-Colliste. Dokument pierwotnie ukazał się na niemieckim portalu Kath.net, a następnie w wersji angielskiej na Life Site News.
W trudnych czasach kryzysu dotykającego wielu ludzi Kościoła pamiętajmy, że podobne problemy wydarzały się już wcześniej. Wystarczy wspomnieć kryzys ariański czy schizmę zachodnią. Za każdym razem jednak Kościół święty wychodził z nich obronną ręką. Pamiętajmy zatem o słowach Matki Bożej z Fatimy, o której pisali dzielni studenci „Na koniec Moje Niepokalane Serce zatriumfuje”.
Źródła: lifesitenews.com / komentarz pch24.pl
mjend
