Między lękiem a miłosierdziem

Na naszych oczach realizuje się w szczegółach scenariusz prorokowany przed półwieczem przez francuskiego pisarza katolickiego Jeana Raspaila. Hordy imigrantów stanęły u bram Europy, a ta stanęła u progu konfliktu cywilizacyjnego.

W powieści zatytułowanej Obóz świętych Jean Raspail maluje apokaliptyczny obraz tłumów biedoty z Trzeciego Świata, które przepłynąwszy ocean, zalewają ludzkim mrowiem porty południa Europy. Europejczycy zaś, ogłupieni polityczną poprawnością nakazującą pacyfizm, tolerancję i humanitaryzm, z samozadowoleniem kręcą stryczek na własną szyję.

I oto po czterdziestu latach fikcja stała się prawdą – podobieństw w wizji wielkiego pisarza z bieżącą sytuacją społeczną jest więcej niż różnic. Imigranci płyną wprawdzie z Północnej Afryki, a nie z Indii, jednak choroba duszy mieszkańców Starego Kontynentu jest dokładnie ta sama. Uderza bierność, bezradność i bezideowość. W rezultacie miesza się kilka postaw paraliżujących jakiekolwiek działanie.

Europejczycy znajdują się w poważnym konflikcie moralnym. Co zrobić z napływającą falą imigrantów? Przyjąć ich czy odgrodzić się od nich murem z drutu kolczastego? Deportować czy asymilować? Przyjmować wszystkich czy tylko chrześcijan? Kryzys ujawnił wiele sprzeczności, na których została zbudowana Wspólnota Europejska. Wspólnota – dodajmy – tylko z nazwy.