28 lutego 2017

Pierwszy benedyktyński klasztor na Tasmanii! Wspólnota kładzie nacisk na Tradycję katolicką

(Ora et labora (dewiza św. Benedykta z Nursji). Zdjęcie ilustracyjne. By Aw58 (Own work) [CC BY-SA 4.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)], via Wikimedia Commons)

Około 150 ludzi zebrało się w katolickim kościele św. Patryka w australijskiej miejscowości Colebrook na uroczystość oficjalnego ustanowienia pierwszego katolickiego klasztoru na Tasmanii. Klasztor Notre Dame został założony 22 lutego w archidiecezji Hobart. Arcybiskup Julian Porteous był obecny na Mszy Świętej założycielskiej sprawowanej przez przeora o. Piusa Noonana, który przybył do Australii w roku 2007 z opactwa św. Józefa de Clairval z Flavigny we Francji.

 

W czasie uroczystej Mszy inauguracyjnej ks. Glen Tattersall, proboszcz parafii bł. Johna Henry’ego Newmana, służył jako subdiakon, a ks. Terence Naughtin jako diakon.

Wesprzyj nas już teraz!

 

Wspólnotę określa się jako „klasztor według tradycji benedyktyńskiej poświęcony Matce Bożej z Kany”. Dalej czytamy, że jest ona „poświęcona Bogu poprzez śluby zakonne (ubóstwa, czystości, posłuszeństwa, stałości, nawrócenia życia), a mnisi spędzają czas na modlitwie i pracy”.

 

Przestrzega ona klasycznej reguły benedyktyńskiej wyrażającej się w słowach ora et labora, (pol. modlitwa i praca). Wspólnota zwraca uwagę, że modlitwa „jest przede wszystkim uroczystym odprawianiem ofiary Mszy Świętej i odmawianiem brewiarza w zgodzie z tradycją Kościoła”. Przestrzega także tradycyjnych metod modlitwy osobistej, kontemplacji i studiowania Pisma Świętego.

 

Odróżnia to wspólnotę od wielu benedyktyńskich klasztorów na całym świecie, które porzuciły tradycyjną Mszę łacińską oraz filozofię wieczystą i teologię Kościoła katolickiego. Wspólna kładzie równy akcent na pracę intelektualną i manualną nazywając je „istotną cechą wspólnoty benedyktyńskiej”.

 

„Członkowie naszej wspólnoty, w zależności od ich konkretnych talentów, poświęcają każdego dnia godziny na studiowanie świętych nauk albo innych dyscyplin, które są potrzebne do szerzenia autentycznego chrześcijaństwa i kultury ludzkiej oraz różnych form pracy ręcznej wymaganej dla utrzymania wspólnoty i właściwej fizycznej i psychicznej równowagi jej członków”.

 

Wspólnota uważa jednak organizowanie rekolekcji milczenia oraz rekolekcji prowadzonych pod kierownictwem dla księży, osób zakonnych i laikatu za najważniejszą swoją pracę.

Wspólnota ma garść młodych kandydatów, którzy poprosili przeora Noonana o to, by mogli wieść życie zgodnie z benedyktyńskim powołaniem tak, jak było to zamierzone – bez kompromisów.

 

Rodney Pelletier

Źródło: ChurchMilitant.com

Tłum.: Jan J. Franczak

 

Wesprzyj nas!

Będziemy mogli trwać w naszej walce o Prawdę wyłącznie wtedy, jeśli Państwo – nasi widzowie i Darczyńcy – będą tego chcieli. Dlatego oddając w Państwa ręce nasze publikacje, prosimy o wsparcie misji naszych mediów.

Udostępnij
Komentarze(0)

Dodaj komentarz

Anuluj pisanie

Udostępnij przez

Cel na 2024 rok

Skutecznie demaskujemy liberalną i antychrześcijańską hipokryzję. Wspieraj naszą misję!

mamy: 104 515 zł cel: 300 000 zł
35%
wybierz kwotę:
Wspieram