Maryja jest Panią Boskiej Mądrości; nie jakoby była Ona ponad Boską Mądrością, prawdziwym Bogiem, albo by była Mu równa: myśleć tak i mówić byłoby bluźnierstwem; ale dlatego, że Bóg Syn, Mądrość Przedwieczna, będąc doskonale poddanym Maryi jako swojej Matce, powierzył Jej nad sobą macierzyńską i naturalną władzę, która jest niepojęta, nie tylko w czasie swojego życia na ziemi, ale i w niebie, ponieważ chwała nie tylko nie niszczy natury, ale ją wydoskonala. Dlatego w niebie Jezus jest bardziej niż kiedykolwiek synem Maryi, a Maryja matką Jezusa.
Jako taka ma Ona nad Nim władzę, a On jest Jej w pewien sposób poddany, ponieważ tego pragnie; znaczy to, że Maryja, przez swoje potężne modlitwy i boskie macierzyństwo, otrzymuje od Jezusa wszystko, czego chce; daje to, komu chce; rodzi to codziennie w tych duszach, w których chce.
Ach! jak szczęśliwa jest dusza, która zdobyła względy Maryi! Powinna czuć się pewną, że wkrótce posiądzie Mądrość; bo jeśli kocha Ona tych, którzy ją kochają; to rozdziela im hojnie swoje dobra, daje też dobro nieskończone, w którym zawarte są wszystkie inne, Jezusa, owoc swojego łona.
Wesprzyj nas już teraz!
Jeśli więc prawdą są słowa, że Maryja jest, w jakimś sensie, panią Mądrości Wcielonej, to co powinniśmy sądzić o Jej władzy nad wszystkimi łaskami i darami Boga i [o] wolności rozdzielania ich, komu Jej się podoba?
Jest Ona, mówią święci Ojcowie, niezmierzonym oceanem wszelkich wspaniałości Boga, wielkim składem wszystkich Jego dóbr, niewyczerpanym skarbem Pana; skarbniczką i szafarką wszystkich Jego darów.
Jest wolą Boga, że odkąd dał Jej swojego Syna, otrzymujemy wszystko z Jej ręki, i żaden dar niebieski nie zstępuje na ziemię inaczej jak tylko przez Nią, jakby przez kanał.
To z Jej pełni otrzymaliśmy wszystko, i jeśli jest w nas jakaś łaska, jakaś nadzieja zbawienia, to jest to dobro, które przyszło do nas od Boga przez Nią. Jest Ona tak bardzo władczynią dóbr Bożych, że rozdaje, komu chce, ile chce, kiedy chce i tak jak chce, wszelkie łaski Boże, wszelkie cnoty Jezusa Chrystusa i wszelkie dary Ducha Świętego, wszelkie dobra natury, łaski i chwały. To są myśli i wyrażenia z tekstów świętych Ojców […].
Jednak pomimo darów, jakie ofiarowuje nam ta najwyższa i łaskawa Księżniczka, nie jest Ona zadowolona, jeśli nie daje nam Mądrości Wcielonej, Jezusa, swojego Syna; i zawsze zajęta jest poszukiwaniem dusz jej godnych, by ją im dawać.
Św. Ludwik Maria Grignion de Montfort, Miłość Mądrości Przedwiecznej, w: tegoż Pisma Wybrane, Wyd. Księży Marianów MIC, Warszawa 2008, s. 222-224.
