Radio Watykańskie powraca do oficjalnego języka Kościoła. Od najbliższej soboty co tydzień papieska rozgłośnia będzie nadawać serwis informacyjny po łacinie. Będzie przygotowywany we współpracy z łacińską sekcją Sekretariatu Stanu, którą kieruje Polak ks. Waldemar Turek.
5-minutowego dziennika w języku starożytnych Rzymian będzie można słuchać na falach Radia Watykańskiego w każdą sobotę o godz. 12.32 oraz w formie podcastu na stronach Vaticannews.va. Tam też będzie się można zapoznać z tekstem łacińskich wiadomości. Hebdomada Papae będzie zawierać najważniejsze informacje o działalności Papieża i Stolicy Apostolskiej. O uruchomieniu nowego serwisu zadecydowało m.in. nowe zainteresowanie łaciną. Świadczy o tym fakt, że profil Papieża w tym języku śledzi dziś na Twitterze 912 tys. osób.
Wesprzyj nas już teraz!
Choć Ewangelie napisano po grecku, Kościół święty za swój własny język przyjął mowę Rzymian i to w niej powstała lwia część piśmiennictwa katolickiego o pierwszorzędnym znaczeniu. Bez znajomości łaciny jest niemożliwe studiowanie wielu Ojców i większości Doktorów Kościoła. Nie sposób też wniknąć głęboko w myśl teologiczną i filozoficzną oraz w duchowość Kościoła rzymsko-katolickiego nie czytając samodzielnie łacińskiej Wulgaty.
Na marginesie warto zaznaczyć, że olbrzymia część średniowiecznej i nowożytnej literatury europejskiej oraz polskiej nie tylko powstała po łacinie, ale do dziś nie jest przetłumaczona na żaden język nowożytni. Nieznajomość łaciny de facto wyklucza więc możliwość przyswojenia bardzo wielu tekstów ważkich dla zachodniej kultury chrześcijańskiej.
Łacina zaczęła znikać z liturgii i całego życia Kościoła katolickiego po II Soborze Watykańskim, zwłaszcza po reformie liturgicznej rozpoczętej za pontyfikatu św. Pawła VI.
Proces ten nie jest wszakże zgodny z nauczaniem soborowym. W konstytucji o liturgii świętej Sacrosanctum concilium Ojcowie Soborowi stwierdzili jednoznacznie, że w obrządkach łacińskich „zachowuje się używanie języka łacińskiego poza wyjątkami określonymi przez prawo szczegółowe”. Jak wskazali, języki ojczyste można jedynie dopuszczać do liturgii, przyznając im „więcej miejsca, zwłaszcza w czytaniach i pouczeniach, w niektórych modlitwach i śpiewach”. Podkreślili przy tym, że należy zadbać, by „wierni umieli wspólnie odmawiać lub śpiewać także w języku łacińskim stałe części Mszy świętej dla nich przeznaczone”.
Powszechną dziś praktyką jest odmawianie przez kapłanów brewiarza w języku ojczystym. Tymczasem ta sama konstytucja nakazała „zachowywanie w liturgii godzin języka łacińskiego”, pozwalając na odstępstwa od tej normy jedynie w drodze wyjątku spowodowanej brakiem wykształcenia niektórych duchownych.
Naprawa tej pożałowania godnej sytuacji zaczęła się w sposób szczególny wraz z publikacją motu proprio Benedykta XVI Summorum pontificum w roku 2007, które uregulowało status prawny nadzwyczajnej formy rytu rzymskiego, pozwalając na jego znacznie szersze użycie niż w latach po reformie liturgicznej.
Przed Kościołem stoi dziś wielkie wyzwanie przywrócenia dobrej znajomości zarówno księżom, jak i świeckim. Wydaje się, że kluczowa jest odpowiednia formacja seminaryjna, a niezwykle pożądane byłoby też coraz szersze prowadzanie łaciny do szkolnictwa powszechnego.
Pach
Źródła: Vaticannews.va, pch24.pl
