13 listopada 2019

„Ludnościowy” szczyt w Nairobi. Bojkot Watykanu i obrońców życia

Niezwykle kontrowersyjny szczyt w sprawie „zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego”, który odbywa się w Nairobi z inicjatywy rządu kenijskiego i duńskiego oraz Funduszu Ludnościowego ONZ (UNFPA), spotkał się z bojkotem Stolicy Apostolskiej, a także licznych organizacji broniących życia od poczęcia do naturalnej śmierci.

 

Władze oenzetowskie i rząd Kenii w poniedziałek znalazły się pod ostrzałem licznych demonstrantów w przeddzień globalnej Międzynarodowej Konferencji nt. Ludności i Rozwoju w Nairobi. Demonstranci twierdzili, że gospodarze tego wydarzenia – UNFPA oraz rządy Danii i Kenii – promują aborcję i homoseksualizm we wschodnioafrykańskim kraju i na całym świecie.

Wesprzyj nas już teraz!

 

W szczycie bierze udział od wtorku do czwartku ponad 6 tysięcy uczestników – w tym szefowie państw, ministrowie rządów, szefostwa instytucji finansowych, filantropi i liderzy NGO’sów ze 160 krajów.

 

Trzydniowe spotkanie poświęcone jest zagadnieniom: od aborcji przez permisywną edukację seksualną, ideologię gender, walkę ze śmiercią matek, okaleczanie żeńskich narządów płciowych po realizację celów zrównoważonego rozwoju odnoszących się do „praw seksualnych i reprodukcyjnych”.

 

Konferencja została zbojkotowana przez Stolicę Apostolską i oprotestowana przez liczne organizacje religijne oraz obrońców życia. Organizatorzy skutecznie zablokowali możliwość wzięcia udziału w konferencji wielu podmiotom, chcącym przedstawić swój punkt widzenia na poruszane kwestie. Polska fundacja Ordo Iuris ostatecznie została zarejestrowana po wielomiesięcznych zabiegach, dzięki interwencji władz kenijskich.

 

Program tej konferencji nie odzwierciedla ducha kultury afrykańskiej, która w przeważającej mierze działa na rzecz życia, oraz Konstytucji Kenii głoszącej, że życie zaczyna się od chwili poczęcia, a nienarodzone dzieci zasługują na prawo do życia – stwierdził Luis Losada z CitizenGO.

 

Afrykanie są szantażowani: jeśli chcesz pomocy rozwojowej, musisz zaakceptować aborcję – dodał, wskazując, że Kenia skorzystała z funduszy od rządu duńskiego w celu współorganizacji wydarzenia z Funduszem Ludnościowym ONZ (UNFPA).

 

Zgodnie z konstytucją Kenii, aborcja jest dozwolona w przypadkach zagrożenia życia lub zdrowia kobiety.

 

CitizenGo, a także niektórzy kenijscy parlamentarzyści i biskupi katoliccy powiedzieli, że spotkanie – obejmujące dyskusje na temat dostępu do usług w zakresie „zdrowia seksualnego” dla społeczności LGBT + ­– promuje homoseksualizm. Tymczasem miejscowe prawo zabrania stosunków płciowych z osobami tej samej płci. Grozi za to kara 14 lat pozbawienia wolności.

 

Bez udziału Watykanu

 

W miniony piątek Watykan ogłosił, że nie weźmie udziału w szczycie w Nairobi, ponieważ program został zredukowany do „praw zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego” oraz edukacji seksualnej i nie uwzględnia poglądów wszystkich krajów.

 

„Decyzja organizatorów, aby skoncentrować konferencję na kilku kontrowersyjnych i sprzecznych kwestiach, które nie cieszą się międzynarodowym konsensusem i które nie odzwierciedlają szerszej programu ludności i rozwoju nakreślonego przez ICPD, jest godna ubolewania” – głosi oświadczenie Stolicy Apostolskiej.

 

Watykan dodał, że ​​konferencja powinna skupiać się na kobietach i dzieciach żyjących w skrajnym ubóstwie, migracji i wsparciu rodziny jako podstawowej komórki społeczeństwa.

 

Według UNFPA, każdego dnia ponad 800 kobiet umiera z przyczyn, których można uniknąć podczas ciąży i porodu, a 33 tysiące dziewcząt jest zmuszanych do małżeństwa.

 

UNFPA twierdzi również, że ponad 230 milionów kobiet chce zapobiec ciąży, ale nie stosuje „nowoczesnej antykoncepcji” (obejmuje ona aborcję i sterylizację), a każdego roku ponad 4 miliony dziewcząt doświadcza okaleczania żeńskich narządów płciowych.

 

Tradycyjnie już organizacje proaborcyjne przekonują, że ograniczenie dostępu do legalnego zabijania nienarodzonych w Kenii doprowadziło rzekomo tysiące kobiet i dziewcząt do szukania pomocy w nielegalnych ośrodkach aborcyjnych. W 2012 r. młode matki miały uśmiercić pół miliona dzieci poczętych. Jedna czwarta kobiet i dziewcząt miała cierpieć potem na powikłania poaborcyjne.

To szczyt globalny, a nie szczyt kenijski. Jest to ważna kwestia dla kobiet i dziewcząt, i dlatego nie możemy unikać tych trudnych tematów – tłumaczył Arthur Erken, dyrektor ds. komunikacji i partnerstw strategicznych UNFPA. Dodał, że aborcja, czy „prawa seksualne i reprodukcyjne” to „kwestie, które należy omówić”, a „co z tym potem zrobią kraje, to suwerenne prawo każdego narodu”.

 

Na tej konferencji nie próbuje się poruszać kwestii takich jak: homoseksualizm i aborcja – zapewniał z kolei Saitoti Torome, główny sekretarz w Departamencie Planowania Ministerstwa Finansów Kenii.

 

Watykan za prawem do życia

 

Jednak w treści oświadczenia uzgodnionego do podpisania przez uczestników konferencji jest kilkukrotne wyraźne wskazanie właśnie na te sprawy.

 

Stolica Apostolska w swoim oświadczeniu podkreśliła, że „pozostaje wiernym zwolennikiem zapewnienia postępu na rzecz sprawiedliwego, trwałego i integralnego rozwoju człowieka, który sprzyja godności ludzkiej i wspólnemu dobru każdego mężczyzny, kobiety i dziecka, jak stwierdził papież Franciszek”.

 

W związku z tym rozwój musi opierać się na „skutecznym, praktycznym i natychmiastowym dostępie wszystkich do podstawowych dóbr materialnych i duchowych: mieszkania, godnego i odpowiednio wynagradzanego zatrudnienia, odpowiedniej żywności i wody pitnej; wolności religijnej, a bardziej ogólnie wolności duchowej i edukacji. Te filary integralnego rozwoju człowieka mają wspólny fundament, którym jest prawo do życia i, bardziej ogólnie, to, co moglibyśmy nazwać prawem do istnienia samej natury ludzkiej”.

 

ICPD 25 odbywa się ćwierć wieku po konferencji kairskiej. Watykan zaznaczył w oświadczeniu, że „ICPD i jej program działania w ramach szerokiej agendy rozwoju społeczności międzynarodowej nie powinien ograniczać się do tak zwanego zdrowia i praw seksualnych oraz reprodukcyjnych, a także kompleksowej edukacji seksualnej”.

 

Zamiast tego istnieje pilna potrzeba skoncentrowania się na kwestiach krytycznych takich jak: kobiety i dzieci żyjące w skrajnym ubóstwie, migracja, strategie rozwoju, umiejętność czytania i pisania, promocja kultury pokoju, wsparcie rodziny jako podstawowej komórki społecznej, zakończenie przemocy wobec kobiet oraz zapewnienie dostępu do zatrudnienia, ziemi, kapitału, technologii, itp.

 

Stolica Apostolska nie może poprzeć „Oświadczenia z Nairobi w sprawie ICPD25: Przyspieszenie obietnicy” – dodał Watykan, ubolewając jednocześnie, że nie przeprowadzono merytorycznych konsultacji w sprawie tekstu.

 

Stolica Apostolska zauważa, że ​„​gdyby było więcej czasu i wybrano prawdziwie integracyjne podejście, można by zapewnić szersze poparcie dla tekstu i konferencji”.

 

Co ciekawe, Watykan zauważa, że „godne ubolewania jest również to, iż konferencja odbędzie się poza ramami Organizacji Narodów Zjednoczonych, co wyklucza przejrzyste negocjacje międzyrządowe, przekazując mylne wrażenie konsensusu w sprawie oświadczenia z Nairobi. Dlatego szczytu w Nairobi nie można uznać za spotkanie zwołane na wniosek Organizacji Narodów Zjednoczonych lub pod jej patronatem”. Watykan 24 października br. poinformował rząd Kenii, że nie weźmie udziału w konferencji.

 

Aborcja na żądanie, powszechna seks-edukacja, „prawa LGBTI+”, zrównoważony rozwój

 

Treść „Oświadczenia z Nairobi w sprawie ICPD25: Przyspieszenie obietnicy” miała być uzgodniona – jak czytamy na oficjalnej stronie organizatorów szczytu – „po sześciu miesiącach globalnych konsultacji prowadzonych przez Międzynarodowy Komitet Sterujący ds. ICPD 25, z udziałem setek organizacji i tysięcy osób”.

 

Rzekomo Oświadczenie z Nairobi zapewnia globalne ramy dla formułowania zobowiązań rządowych i partnerskich, chociaż nie jest wiążące dla krajów. Mogą one je poprzeć w całości, częściowo lub odrzucić. Organizatorzy zapewniają, że „w żaden sposób poparcie oświadczenia z Nairobi nie narusza suwerenności narodowej”.

 

We wstępie dokumentu przypomina się, że „dwadzieścia pięć lat temu, w 1994 roku, 179 krajów przyjęło przełomowy program działania podczas międzynarodowej konferencji w sprawie ludności i rozwoju (ICPD), która odbyła się w Kairze, w Egipcie. Program działania ICPD zmienił sposób, w jaki rozwiązano kwestię powiązania między ludnością, zwalczaniem ubóstwa i zrównoważonym rozwojem – poprzez umieszczenie praw, potrzeb i aspiracji poszczególnych ludzi w centrum polityki zrównoważonego rozwoju. 179 krajów obiecało dążyć do zapewnienia powszechnego dostępu do zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego, nie później niż do 2015 r.; do osiągnięcia wskaźnika umieralności niemowląt poniżej 35 na 1 000 żywych urodzeń i poniżej śmiertelności 45 na 1 000 żywych urodzeń do 2015 r.; oraz 75-procentowy spadek wskaźnika umieralności matek do 2015 r. W 2010 r. Zgromadzenie Ogólne ONZ przedłużyło tę obietnicę poza 20-letni okres podany w programie działania ICPD, aby w pełni zrealizować swoje cele i zamierzenia”.

 

„W 2014 r. Komisja ONZ ds. Ludności i Rozwoju (CPD) zapoznała się z dokumentami wynikowymi regionalnych konferencji na temat ludności i rozwoju (…) W 2015 r. społeczność międzynarodowa potwierdziła również zobowiązanie do umieszczenia „ludzi, planety i dobrobytu” w centrum zrównoważonego rozwoju i nie pozostawić nikogo w tyle, gdy przyjęła Agendę na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030 i cele zrównoważonego rozwoju (SDG)”.

 

„1 kwietnia 2019 r. państwa członkowskie ONZ przyjęły deklarację podczas 52. sesji Komisji ONZ ds. Ludności i Rozwoju, która potwierdziła znaczenie programu działania ICPD dla kierowania polityką i programami dotyczącymi ludności i rozwoju w kontekście Agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030, i zobowiązała się do podjęcia dalszych działań w celu zapewnienia pełnego, skutecznego i przyspieszonego wdrożenia”.

 

Oświadczenie podkreśla, że „przyszłość zrównoważonego rozwoju jest bezpośrednio związana ze spełnieniem aspiracji młodzieży”, „wzmocnieniem pozycji 1,8 miliarda młodych ludzi na świecie i uwolnieniem ich pełnego potencjału, aby przyczyniali się do postępu gospodarczego i społecznego”. Jest to kluczowe dla urzeczywistnienia wizji programu na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030.

 

Oświadczenie wzywa rządy do przyspieszenia działań w zakresie realizacji wytycznych dotyczących programów ICPD, obecnie prowadzonych w ramach Agendy Zrównoważonego Rozwoju 2030”.

Jednocześnie wzywa się do wzmocnienia organizacji społeczeństwa obywatelskiego, które realizują wytyczne ICPD, by zagwarantować poszanowanie praw człowieka na całym świecie.

 

Organizacje proaborcyjne, szerzące programy permisywnej edukacji seksualnej, promujące homoseksualizm itp. „muszą mieć możliwość swobodnej pracy w bezpiecznym środowisku, w tym poprzez aktywną ochronę zdrowia i praw seksualnych i reprodukcyjnych (SRHR)”.

 

„My, reprezentujący wszystkie kraje i narody oraz wszystkie segmenty naszych społeczeństw, spotykamy się na szczycie w Nairobi na ICPD 25 w dniach 12–14 listopada 2019 r. w Kenii, aby przedstawić nasze ambitne zobowiązania konkretne i innowacyjne działania, które przyspieszą wdrażanie program działania ICPD, nie pozostawiając nikogo w tyle, zapewniając wszystkim prawa i możliwości wyboru” – czytamy w Oświadczeniu.

 

Autorzy zwrócili uwagę, że „pomimo znacznego postępu w ciągu ostatnich 25 lat obietnica programu działania ICPD pozostaje odległą rzeczywistością dla milionów ludzi na całym świecie. Nie osiągnięto powszechnego dostępu do pełnego zakresu informacji, edukacji i usług w zakresie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego, określonych w programie działania ICPD.” Zaznaczyli, że jeśli nie dokończy się Programu Działania ICPD i „nie zapewni zdrowia oraz praw seksualnych i reprodukcyjnych dla wszystkich, a także nie wzmocni się pozycji dziewcząt i kobiet oraz nie zapewni równości płci, osiągnięcie ambitnych celów zrównoważonego rozwoju do 2030 r. będzie trudne, jeśli nie niemożliwe”.

 

W tekście podkreślono, że świat pod wieloma względami gruntownie się zmienił w ciągu ostatnich 25 lat, pojawiło się wiele nowych problemów, które wpływają na ludność i rozwój, w tym zmiany klimatu, rosnące nierówności i wykluczenie, migracja, różnorodność demograficzna itp.

Dlatego też ponownie zaakcentowana została konieczność realizacji Programu Działania ICPD dotyczącego „powszechnego dostępu do zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego, wzmocnienia pozycji dziewcząt i kobiet oraz równouprawnienia płci, nie pozostawiając nikogo w tyle, w szczególności młodzieży jako czynnika pozytywnych zmian i liderów pokolenia”.

 

„Program działania ICPD oraz program działań na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030 wymagają nowych, innowacyjnych i strategicznych partnerstw, w tym z młodzieżą, organizacjami społeczeństwa obywatelskiego, społecznościami lokalnymi, sektorem prywatnym, a także poprzez współpracę południe-południe i trójstronną między krajami”.

 

Dlatego te kraje, które zaakceptują oświadczenie, mają skoncentrować się na: „zintensyfikowaniu wysiłków na rzecz pełnego, skutecznego i przyspieszonego wdrożenia i finansowania programu działania ICPD, kluczowych działań na rzecz dalszej realizacji programu działania ICPD, wyników jego przeglądów oraz Agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030”.

 

Mają również dążyć do zapewnienia „powszechnego dostępu do zdrowia i praw seksualnych oraz reprodukcyjnych w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego (UHC), zobowiązując się do zapewnienia zerowego wskaźnika niezaspokojenia potrzeb w zakresie informacji i usług planowania rodziny oraz powszechnego dostępu do wysokiej jakości, dostępnych, niedrogich i bezpiecznych nowoczesnych środków antykoncepcyjnych, zerowego wskaźnika śmierci matek, której można zapobiegać i zachorowań matek, takich jak przetoki położnicze poprzez między innymi: przyjęcie kompleksowego pakietu interwencji w zakresie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego, w tym dostępu do bezpiecznej aborcji w pełnym zakresie prawa, zapewnienia środków zapobiegania i unikania niebezpiecznych aborcji oraz w celu zapewnienia opieki proaborcyjnej w ramach krajowych strategii, polityk i programów powszechnej opieki zdrowotnej oraz w celu ochrony i zapewnienia wszystkim osobom prawa do integralności cielesnej, autonomii i praw reprodukcyjnych, a także zapewnienia dostępu do podstawowych usług wspierających te prawa”.

 

W oświadczeniu jest mowa o konieczności zagwarantowania wszystkim nastolatkom i młodzieży, zwłaszcza dziewczętom dostępu do „kompleksowej i dostosowanej do wieku informacji, edukacji i przyjaznych młodzieży kompleksowej, wysokiej jakości i terminowych (na czas – AS) usług, aby móc podejmować bezpłatne i świadome decyzje oraz wybory dotyczące ich seksualności i życia reprodukcyjnego, by odpowiednio chronić się przed niechcianymi ciążami, wszelkimi formami przemocy seksualnej i przemocy na tle płciowym oraz szkodliwymi praktykami, infekcjami przenoszonymi drogą płciową, w tym HIV / AIDS, by ułatwić bezpieczne wejście w dorosłość”.

Oświadczenie mówi także o zwalczaniu przemocy seksualnej, przemocy na tle płciowym oraz szkodliwych praktyk, w szczególności dotyczących przymusowych małżeństw i okaleczania żeńskich narządów płciowych.

 

Wskazuje się na „konieczność eliminacji wszelkich form dyskryminacji wszystkich kobiet i dziewcząt w celu wykorzystania pełnego potencjału społeczno-gospodarczego wszystkich osób” i na „konieczność zapewnienia środków publicznych oraz prywatnych na realizację ww. celów”.

 

Mówi się o „wykorzystaniu krajowych procedur budżetowych” i „badania nowych, partycypacyjnych, innowacyjnych instrumentów i struktur finansowania w celu zapewnienia pełnego, skutecznego i przyspieszonego wdrożenia programu działania ICPD”.

 

W oświadczeniu wzywa się do zwiększenia międzynarodowego finansowania dla realizacji programu działania ICPD, zwłaszcza dla przyspieszenia działań w zakresie realizacji „programów zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego, oraz innych środków i interwencji wspierających promocję równości płci i wzmocnienia pozycji dziewcząt oraz kobiet”.

 

Kraje winny, w myśl stanowiska, inwestować w edukację, możliwości zatrudnienia, zdrowie, w tym w „planowanie rodziny oraz usługi w zakresie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego młodzieży, zwłaszcza dziewcząt, aby w pełni wykorzystać obietnice dywidendy demograficzne” (wciągnięcie kobiet na rynek pracy).

 

Oświadczenie wspomina o potrzebie budowania „przyjaznego, sprawiedliwego i integracyjnego społeczeństwa, w którym nikt nie pozostaje w tyle, bez względu na rasę, kolor skóry, religię, płeć, wiek, niepełnosprawność, język, pochodzenie etniczne, orientację seksualną oraz tożsamość lub ekspresję płciową”.

 

Państwa miałyby także dostarczać danych dotyczących tych wszystkich kwestii, w szczególności odnoszących się do nastolatków, inwestować w cyfrowe innowacje zdrowotne, w tym w systemy dużych baz danych, doskonalić je w celu kształtowania polityki, mającej doprowadzić do osiągnięcia zrównoważonego rozwoju.

 

Wreszcie mówi się o zobowiązaniu do niepodejmowania decyzji odnośnie „zdrowia i samopoczucia młodych ludzi” bez ich znaczącego zaangażowania i uczestnictwa („nic o nas bez nas”).

 

Mówi się także o konieczności utrzymania „prawa do usług w zakresie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego w kontekście humanitarnym i niestabilnym przez zapewnienie, że podstawowe potrzeby humanitarne i prawa ludności dotkniętej katastrofą, zwłaszcza kobiety i dziewczęta, zostaną uwzględnione jako kluczowe elementy reakcji na kryzysy humanitarne i środowiskowe, a także delikatne i pokryzysowe konteksty odbudowy, poprzez zapewnienie dostępu do kompleksowych informacji, edukacji i usług w zakresie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego, w tym dostępu do bezpiecznych usług aborcyjnych w pełnym zakresie prawa oraz opieki po aborcji, w celu znacznego zmniejszenia umieralności i zachorowalności matek, zapobieżenia przemocy seksualnej i związanej z płcią oraz nieplanowanym ciążom”.

 

„Zachęca się wszystkie zainteresowane strony, obecne i nieobecne na szczycie w Nairobi w sprawie ICPD 25, które podjęły konkretne zobowiązania w celu zapewnienia pełnego, skutecznego i przyspieszonego wdrożenia programu działania ICPD oraz Agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 do okresowego składania sprawozdań z postępów w celu wypełnienia tych zobowiązań za pomocą przejrzystych środków i / lub na odpowiednich forach publicznych”.

 

Zachęca się państwa członkowskie ONZ do korzystania z materiałów sprawozdawczych ze szczytu w Nairobi w celu oceny zobowiązań przyjętych przez państwa dot. realizacji Programu działania ICPD i Agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030. Oświadczenie często powołuje się na realizację celów Agendy 2030.

 

Zaleca się także, by UNFPA, Fundusz Ludnościowy Narodów Zjednoczonych, okresowo informował o postępach w realizacji globalnych zobowiązań przedstawionych na szczycie w Nairobi.

Oświadczenie z Nairobi – zgodnie z praktyką tworzenia później już obowiązującego prawa międzynarodowego – służy zbudowaniu pewnej „narracji” i „konsensusu” w zakresie upowszechnienia aborcji na życzenie, a także promocji różnych zachowań dewiacyjnych. Wprowadza także terminologię nieuznawaną w prawie międzynarodowym, by wykształcił się pewien usus, który następnie będzie mógł być usankcjonowany jako norma prawna. Przedstawiciele rządów, jeśli faktycznie chcą walczyć z aborcją i promocją ideologii gender, w żadnym wypadku nie powinni podpisywać się pod tym skandalicznym dokumentem.

 

Źródło: nairobisummiticpd.org, japantimes.co.jp, zenit.org.

Agnieszka Stelmach

Wesprzyj nas!

Będziemy mogli trwać w naszej walce o Prawdę wyłącznie wtedy, jeśli Państwo – nasi widzowie i Darczyńcy – będą tego chcieli. Dlatego oddając w Państwa ręce nasze publikacje, prosimy o wsparcie misji naszych mediów.

Udostępnij
Komentarze(0)

Dodaj komentarz

Anuluj pisanie

Udostępnij przez

Cel na 2024 rok

Skutecznie demaskujemy liberalną i antychrześcijańską hipokryzję. Wspieraj naszą misję!

mamy: 104 290 zł cel: 300 000 zł
35%
wybierz kwotę:
Wspieram