Ta informacja jest już niedostępna.

Służbom miejskim w Lourdes nie przeszkadzały bluźniercze, obrzydliwe rysunki i napisy wymalowane na rodzinnym domu świętej Bernadety. Mimo złożonych obietnic, na usunięcie skutków działania wandali trzeba było czekać aż dwa tygodnie.

Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny jest dla Francuzów dniem modlitwy za ojczyznę. W tym roku, po serii zamachów, jest on przeżywany intensywniej niż w latach ubiegłych.

10 grudnia Kościół obchodzi wspomnienie Matki Bożej Loretańskiej. Wspomnienie to zostało wpisane do kalendarza powszechnego Kościoła w roku 2019 i odsyła nas ono do Loreto, miejsca kultu Najświętszej Maryi Panny związanego z domem Dziewicy Maryi. Zgodnie z tradycją, dom który w sposób cudowny pojawił się na terenie Italii, miał być domem w którym doszło do Niepokalanego Poczęcia, w którym to Święta Rodzina żyła po powrocie z Egiptu.

Piękno, prawda, dobro – ta klasyczna triada w ostatnich tygodniach została dość mocno znieważona na ulicach polskich miast. Mieliśmy niebywały pokaz brzydoty, kłamstwa i zła, jakich nie doświadczyliśmy w Polsce od dawna. Brzydota przejawiała się m.in. w skrajnie wulgarnym języku, kłamstwo w oskarżaniu Kościoła o krew na rękach, kiedy w rzeczywistości to demonstrujący domagali się krwi niewinnych dzieci składanych na ołtarzu „wolności”. To ostatnie to zło, które przewrotnie podawano i podaje się jako rzekome dobro. Nie bez przyczyny mówi się, że szatan to małpa Pana Boga.

Każdy nosi w sercu projekt osoby, którą kocha. To, co wydaje się miłością od pierwszego wejrzenia, faktycznie jest wypełnieniem pragnienia, realizacją marzenia. Platon, przeczuwając to, twierdził, że wszelka wiedza jest wspomnieniem z poprzedniej egzystencji. Nie jest to prawdą w tym kształcie, w jakim to powiedział, ale staje się prawdziwe, jeśli przyjmiemy, że miał na myśli ideał, który w sobie nosimy, wytworzony przez nasze zapatrywania, zwyczaje, doświadczenia i pragnienia. W przeciwnym razie skąd byśmy natychmiast wiedzieli, widząc osoby lub rzeczy, że je pokochaliśmy? Zanim kogoś spotkamy, mamy już wzorzec tego, co nam się podoba i co nam się nie podoba; pewne osoby pasują do tego wzorca, a inne nie.

Doktor i ojciec Kościoła, św. Ambroży z Mediolanu, zasłynął nie tylko jako wybitny teolog, duszpasterz i pisarz chrześcijański. Broniąc dobra dusz przeciwstawiał się naciskom pogan na władzę i przymuszaniu chrześcijan do postępowania wbrew światłu wiary.

Będąc katolikiem nie sposób nie wierzyć w aniołów, w Credo mówimy przecież „Wierzę w jednego Boga Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych – mówi ks. Piotr Prusakiewicz CSMA w rozmowie w PCh24.pl.

Co tak naprawdę wydarzyło się w roku 2020? Dramatycznym roku, który się właśnie zakończył? Co nas czeka w roku 2021? Jak wygląda perspektywa naszych czasów? Panorama, którą dostrzegamy, jest zamglona, trudna do zbadania, spróbuję to jednak uczynić opierając się na najważniejszych zasadach i pewnikach, w świetle których oceniać należy historię. Pośród nich istnieje jeden oferujący nam największą pomoc w odnalezieniu drogi dziś, jak i w przyszłości. Jest nim fatimskie orędzie Matki Bożej z roku 1917.

13 października 1917 doszło do cudu, który wpłynął na odbiór wydarzeń z Fatimy. Doszło do znaku zapowiadanego przez Maryję, wielki tłum ludzi – wśród którego byli wierzący, poszukujący uzdrowienia, ciekawscy, jak i… zadeklarowani antyklerykałowie – stał się świadkiem rzeczy niewytłumaczalnej. Słońce zaczęła przypominać srebrny dysk i… tańczyć!

Liczni czciciele Matki Bożej Fatimskiej znają najistotniejsze aspekty Jej przesłania oraz różne wydarzenia związane z objawieniami sprzed ponad stu lat. Niektóre szczegóły i niuanse mogą jednak zostać przeoczone. Przypominamy więc o kilku faktach dotyczących Fatimy, o których często zapominamy, a o których naprawdę warto pamiętać! 

Drogi krzyżowe zdobią wiele miejscowości Bretanii. Są świadectwem wiary tego regionu północno-zachodniej Francji. Są tu jednak także i „laikardzi”, którzy żadnemu symbolowi chrześcijaństwa nie przepuszczają.

Kościół p.w. św. Józefa w Lille zostanie rozebrany, aby zrobić miejsce pod budowę kampusu dla studentów. Próbowano go bronić zwłaszcza, że budynek znajduje się w obrębie wpisanego na listę zabytków Palais Rameau. Ministerstwo kultury się jednak nie zgodziło, a sąd administracyjny skargę stowarzyszenia odrzucił. Był to jedyny możliwy legalny sposób wstrzymania wyburzenia.

Po brutalnym zamordowaniu nauczyciela Samuela Patty i zamachu na wiernych w katedrze w Nicei, francuski rząd gromko zapowiadał regulacje prawne, które miały zwalczyć islamizm, zbudować łagodną wersję islamu francuskiego i zwalczyć zjawisko gettoizacji i powstawania stref bezprawia, określanych tu bardziej poprawnie politycznie jako separatyzmem islamistycznym. Prezydent Macron wygłaszał nawet pod adresem islamistów bojowy okrzyk hiszpańskich republikanów; „No pasarn!”.

Oto ona, dziewczyna dwunasto- lub trzynastoletnia. Ręce ma złożone do modlitwy, a głowę ukoronowaną gwiazdami. Pod jej stopami znajduje się księżyc, a świetliste obłoki otaczają jej ciało. To mistyczna Madonna, zainspirowana wizją św. Jana, który w Apokalipsie opisał postać niewiasty obleczonej w słońce. Jest to pełne uroczystego piękna przedstawienie Maryi jako Niepokalanie Poczętej. Ale za pięknem tego obrazu leży tocząca się przez całe wieki niekiedy burzliwa debata, do której włączali się także papieże, podczas której teologia, polityka, tendencje nacjonalistyczne i pobożność ludowa ścierały się ze sobą, z ogromnym trudem tworząc ideę, która zrozumiana mogła być jedynie wraz z upływem czasu.

Czy nauka może dać wsparcie dla tak ważnych dla katolika dogmatów, jak Niepokalane Poczęcie i Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny? Okazuje się, że... tak. Takiego przynajmniej zdania jest Elizabeth Scalia – oblatka benedyktyńska, blogerka, autorka artykułów i książek, w tym wydanych po polsku: Obcy bogowie. Ukryte bożki życia codziennego.

Mało kto zdaje sobie sprawę, że dogmat o Niepokalanym Poczęciu, podobnie jak inne dogmaty, najwięcej mówi o Bogu. Wszystkie dogmaty mają na celu rozjaśnianie prawdy o Bogu po to, aby tą prawdą się modlić oraz nią żyć — mówi ks. dr Marek Gilski z Katedry Mariologii Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie w rozmowie z Dominiką Krupińską.

Radna Paryża, Danielle Simmonnet z Partii Lewicy, zaproponowała nazwanie jednej ze stołecznych ulic imieniem Maximiliena Robespierra, ideologa krwawego rewolucyjnego terroru.

Zapukał do drzwi. Niemal bezgłośnie. To jedynie formalność, prosty wyraz grzeczności. Wszedł do mieszkania bez pytania. Rozejrzał się. Matka, ojciec, szóstka dzieci. Bieda aż piszczy. „Trzeba zabrać dzieciaki” – pomyślał. I uśmiechnął się niewinnie do przerażonego dziecka, które właśnie podniosło na niego swoje wielkie, ciemne oczy.

Chociaż ataki skrajnego „lewactwa” były częste w historii, o czym świadczą pisma Platona, Burke’a, czy Lenina, to jednak niezwykle rzadko tak radykalne ruchy otwarcie wkraczały do rządu i establishmentu jak w ostatniej dekadzie – zauważa prof. Victor Davis Hanson związany ze Stanford University.

Mao mógł w każdej chwili zakończyć swoją „rewolucję”, co też, w rzeczy samej, zrobił. Tymczasem obecni przywódcy rewolty w Polsce i szerzej – w Europie Zachodniej, tylko sobie wyobrażają, iż nad nią panują. Przypomnijmy, iż we Francji inicjatorzy poprzedzającej wzięcie Bastylii „rewolty notabli” zakładali, iż tylko zastraszą ulicą wyśmiewanego, kurduplowatego króla, w skrajnym wypadku przejmując ewentualną regencję w imieniu małego delfina, ale ograniczając się do podmiany rządzącej elity. Nie przewidzieli, że ich głowy spotkają się z głową króla – w koszu u stóp gilotyny – mówi w rozmowie z PCh24.pl prof. Jakub Polit (Instytut Historii UJ).

W rosyjskich elitach intelektualno-politycznych, czyli takich które jakoś identyfikują się z obecnym państwem rosyjskim to nie marksizm jest najważniejszą ideologią ani układem odniesienia, ale imperializm – idea potęgi Rosji, w której Stalin figuruje jako bardzo ważne bóstwo, i to pomimo faktu, że sam popełniał błędy – mówi w rozmowie z PCh24.pl prof. Andrzej Nowak, historyk i sowietolog, wykładowca Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz profesor zwyczajny w Instytucie Historii PAN, członek Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej.

Rocznica odzyskania niepodległości powinna być dniem refleksji. Nad tym, po co właściwie jest nam Polska, po co właściwie jest nam niepodległość, której odzyskanie tak hucznie obchodzimy. Czy aby tylko po to, abyśmy mówili po polsku? Czy po to, by w rządzie zasiadali ludzie tej samej co nasza, polskiej krwi? By nikt z zewnątrz nie udzielał nam rad? A może Polska istnieje dla… Kościoła i dla naszego zbawienia?