Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Litwy i Archidiecezja Wileńska podpisały porozumienie o współpracy, dotyczące zarządzania i użytkowania barokowym kościołem pw. Matki Bożej Pocieszenia w Wilnie. Umowa ta gwarantuje, iż po wielu dziesięcioleciach, w jednej z najpiękniejszych świątyń Wilna, znów odprawiane będą Msze Święte.
Umowa z archidiecezją zobowiązuje Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Litwy (obecnie jest ono posiadaczem świątyni) do urządzenia w kościele kaplicy, w której będą odprawiane nabożeństwa. Ma się to stać w ciągu najbliższego czasu. W sierpniu ubiegłego roku Ministerstwo Spraw Wewnętrznych przejęło barokową świątynię od Ministerstwa Oświaty i Nauki. Wcześniej, przez wiele lat, stała ona nieremontowana i zaniedbana. Była wówczas zamknięta. Teraz znów stanie się miejscem wspólnej modlitwy. – Ten kościół zniszczony w czasach sowieckich, dzisiaj staje się miejscem spotkania Boga i ludzi, łącząc wspólnotę do nowych narodzin i wspólnego tworzenia – powiedział ks. Algirdas Toliatas, kapelan litewskiej policji, który jest opiekunem kościoła pw. Matki Bożej Pocieszenia w Wilnie.
Wesprzyj nas już teraz!
To właśnie z jego inicjatywy przed Świętami Bożego Narodzenia otwarto w świątyni wystawę szopek, co bardzo ożywiło, od lat puste, wnętrze kościoła. Składające się na wystawę drewniane szopki przywieziono z Muzeum Krajoznawczego w Rakiszkach. Ich autorami są mistrzowie rzeźbiarstwa ludowego z Litwy. Litwini znani są w świecie z kunsztu rzeźbienia w drewnie. Potwierdzają to przepięknie wykonane szopki.
Historia parafii pw. Matki Bożej Pocieszenia w Wilnie sięga roku 1670, kiedy to budowę drewnianego kościoła, przy ulicy Sawicz, rozpoczął zakon Karmelitów. Z powodu braku środków nie zdołano jednak ukończyć budowli. Prace nad nią wznowił w roku 1675 zakon Augustianów. Kościół był gotowy w roku 1677. Jednak podczas pożaru, szalejącego w Wilnie w roku 1742, świątynia spłonęła.
Do budowy nowej późnobarokowej (styl rokoko) świątyni Augustianie przystąpili 4 lata po nieszczęsnym pożarze. Wymurowany kościół oddano do użytku w roku 1768. Środki na funkcjonowanie świątyni i zbudowanego przy nim klasztoru, za czasów gospodarzenia Augustian, pochodziły z zapisów pisarza Wielkiego Księstwa Litewskiego, Michała Druckiego Sokolińskiego i podczaszyny litewskiej, księżnej Izabelli Katarzyny Radziwiłłowej.
Kościół, z charakterystyczną, co jest ogromną rzadkością – tylko jedną, wysoką na 41 metrów wieżą, miał później bogate dzieje. Pod koniec wieku XVIII był częścią seminarium duchownego Uniwersytetu Wileńskiego. W 1842 kościół i klasztor zostały skonfiskowane przez rząd carski. Kościół został wkrótce przerobiony na cerkiw. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości świątynia i klasztor zostały (w roku 1919) odebrane cerkwi prawosławnej. Świątynia została przekazana kościołowi greckokatolickiemu.
Po 1945 kościół Augustianów, podobnie jak większość świątyń wileńskich, został przez komunistów zamknięty i przez dziesięciolecia, aż do tej pory, niszczał. Obecnie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Litwy, w którego posiadaniu jest świątynia, ma zamiar wyremontować zabytkowy kościół pw. Matki Bożej Pocieszenia w Wilnie. Dużo pracy będą mieli renowatorzy gdyż, jak wynika ze wstępnego zeskanowania ścian świątyni, pod tynkiem zachowały się pozostałości dawnych, cennych malowideł. Środki na renowację kościoła mają pochodzić z funduszy europejskich i datków wiernych.
Adam Białous
