Kulturkampf - krwią i żelazem do "wolności" i "postępu"
Zjednoczenie Niemiec, podobnie jak zjednoczenie Włoch, było jedną z dwóch wielkich „rewolucji geopolitycznych”, które wydarzyły się w XIX-wiecznej Europie. Była jeszcze jedna analogia. Podobnie jak w Italii, również w Niemczech procesowi politycznego jednoczenia kraju towarzyszył projekt jego unifikacji w oparciu o wrogą katolicyzmowi wizję „nowych Niemiec”.
Główne założenia niemieckiej „wojny o kulturę” – jednej z wielu przetaczających się przez Europę przełomu XIX i XX wieku – zostały opracowane znacznie wcześniej, zanim w latach 70. XIX stulecia swój antykatolicki Kulturkampf rozpoczął Otto von Bismarck.
Autorami tych założeń byli liberałowie – zarówno w sensie stricte politycznym, jak i w rozumieniu liberalnego (i dominującego) skrzydła w niemieckim protestantyzmie. To oni – zwłaszcza w dziesięcioleciach po Wiośnie Ludów (1848/1849) zaczną definiować niemiecką kulturę (Kultur) jako kategorię będącą w zdecydowanej opozycji do katolicyzmu – rozumianego nie tylko jako religia, ale również jako konkretna wizja społeczeństwa oraz do szeroko rozumianej kultury katolickiej. Do tego bardzo szybko dojdzie proces konfesjonalizacji niemieckiego nacjonalizmu (konkretniej: jego protestantyzacji), czyli wpajania społecznej świadomości przekonania, że prawdziwy, a więc kulturalny Niemiec, to protestant.
Powyższy tekst jest tylko FRAGMENTEM artykułu opublikowanego w magazynie "Polonia Christiana".
Co najmniej dwie osoby zginęły a pięć zostało rannych w eksplozji do jakiej doszło w środę w centrum Madrytu w budynku, w którym mieszkali duchowni. Sprawę bada policja, która podejrzewa, że doszło do wybuchu gazu.
Według nowego, uchwalonego w 2020 roku brytyjskiego prawa (Human Tissue Act), rodzina nie będzie mogła zapobiec pobraniu narządów od zmarłej osoby, zaś według danych większość organów pobieranych jest od ludzi, którzy umierają w trakcie sztucznej wentylacji na oddziale intensywnej terapii lub po stwierdzeniu ciężkiego uszkodzenia mózgu.
Na program „Na straży” zaprasza Paweł Chmielewski.
Sandro Magister zwraca uwagę na znaczące wypowiedzi arcybiskupa Bruno Forte, specjalnego sekretarza synodu biskupów poświęconego rodzinie. Hierarcha stwierdził, że w rozmowie z papieżem Franciszkiem cel prac synodu nad kwestiami rodziny był jasny i polegał na zmianie dyscypliny dotyczącej dopuszczania rozwodników do Komunii świętej. Antycypując opór papież miał wskazać, by we wnioskach biskupów znalazły się jedynie ogólne ramy, natomiast zasadniczy krok podjęty zostanie w ramach posynodalnej adhortacji. Tak się też stało…
„W odniesieniu do sprawy obywatela polskiego, przebywającego w szpitalu w Plymouth w Wielkiej Brytanii informuję, że podejmuję wszelkie możliwe działania, aby został mu nadany status dyplomatyczny”, poinformował w mediach społecznościowych minister spraw zagranicznych Zbigniew Rau.
Copyright 2020 by
STOWARZYSZENIE KULTURY CHRZEŚCIJAŃSKIEJ
IM. KS. PIOTRA SKARGI
Prośbę o zgodę należy kierować do Redakcji Portalu na adres [email protected] Zgoda udzielana jest w formie pisemnej lub elektronicznej.
Rozpowszechnianie utworów, po uzyskaniu zgody, możliwe jest tylko pod warunkiem podania bezpośrednio pod publikowanym utworem informacji o źródle pochodzenia (PCh24.pl) oraz odnośnika do strony źródłowej (link z atrybutem rel=”follow”). Zgoda nie obejmuje ilustracji do tekstów. Niniejsza klauzula nie dotyczy użytkowników Portalu, linkujących utwory zamieszczone w Portalu w mediach społecznościowych.
Stowarzyszenia Kultury Chrześcijańskiej im. Ks. Piotra Skargi informuje, że strona pch24.pl wykorzystuje pliki cookies, aby umożliwić i usprawnić działanie niektórych elementów witryny, jak również w celach statystycznych i marketingowych.