Jak długo, synowie ludzcy, będziecie mieli serce ociężałe i zwrócone ku ziemi? Jak długo będziecie kochać marność i szukać kłamstwa? Dlaczego nie zwrócicie oczu i serc ku Boskiej Mądrości, najbardziej upragnionej ze wszystkiego, czego można pragnąć; ona, chcąc sprawić, by ludzie ją kochali, sama odkrywa swoje źródło, ukazuje swoje piękno, przedkłada swoje skarby i na tysiąc sposobów daje im świadectwo, swoje pragnienia, by ludzie jej pragnęli i szukali. „Pragnijcie więc, mówi, słów moich”. [Mdr 6,12] Wychodzi naprzeciw tym, którzy jej pragną. [Mdr 6,14] Pragnienie Mądrości prowadzi do królestwa wiecznego. [Mdr 6,21]
Trzeba, by pragnienie Mądrości było wielkim darem Boga, gdyż jest ono nagrodą za wierne przestrzeganie przykazań Bożych: […] „Synu mój, jeśli pragniesz jak należy Mądrości, zachowaj sprawiedliwość, przestrzegaj przykazań, a Bóg ci ją da. Skieruj wszystkie swoje myśli na to, co Pan ci nakazał, i nieustannie rozważaj Jego przykazania, a On sam da ci serce i będzie ci dane pragnienie Mądrości. [Syr 1,33; 6,37]
Bowiem Mądrość nie wejdzie do duszy przewrotnej, nie zamieszka w ciele zaprzedanym grzechowi [Mdr 1,4].
Trzeba, by to pragnienie Mądrości było święte i szczere, przy wiernym zachowaniu przykazań Bożych; jest bowiem wielu głupców i leni, którzy mają tysiąc pragnień albo raczej tysiąc zachcianek dobra; które jednak, nie zmuszając ich do porzucenia grzechu ani do zadawania sobie gwałtu, są fałszywymi i zwodniczymi pragnieniami, które ich zabijają i potępiają. [Prz 21,25] Bowiem Duch Święty, który jest Nauczycielem Mądrości, unika udawania i odstępuje od myśli nierozumnych, a nadchodząca nieprawość wypędza Go z duszy. [Mdr 1,5]
Św. Ludwik Maria Grignion de Montfort, Miłość Mądrości Przedwiecznej, w: Pisma wybrane, ProMIC, Warszawa 2011, s. 200-202.
