Jakże fortunnie rok 2018 zbliżył ku sobie dwie daty, dwa światy. Jakże zastanawiającym jest tak bliskie sąsiedztwo w tegorocznym kalendarzu świata mistyki kreowanej i świata prawdziwego mistycznego sacrum. Oto w czasie tegorocznego Wielkiego Tygodnia, poprzedzającego największą z Tajemnic wiary, czyli Mękę i Zmartwychwstanie Pana Jezusa, przypada Międzynarodowy Dzień Teatru.
Od lat, niejako z zawodowego obowiązku, odczytuję każdego 27 marca dedykowane teatrowi, jako takiemu, specjalne orędzia, których autorami są znani w świecie scenicznym ludzie. Od bardzo wielu lat te przesłania pełne są demokratyzmu, ekologizmu, pacyfizmu, socjalizmu, liberalizmu i wszelkich innych postmarksistowskich –izmów. Nie ma w nich absolutu, nie ma Boga po prostu. A to stoi w oczywistej sprzeczności z etymologią teatru, z jego przyrodzoną duchowością.
Wesprzyj nas już teraz!
Oczywistym efektem takiego postrzegania teatru, jak to prezentują te orędzia i ich autorzy, jest tegoż teatru dzisiejsza treść i forma, czyli to, co mamy wokoło, a co można obrazowo zdefiniować, jako zamienianie świątyni w chlew. Pewnie podobną kulturową kloaką były w przeszłości dwa znane miasta – Gomora i Sodoma. A kiedy zło rozpełzło się po całej ziemi, Pan Bóg, poprzez Niepokalanie Poczętą Maryję, obdarował ludzi swym Synem oraz Jego męką i śmiercią na krzyżu. Bóg postanowił zatrzymać zło, dając w ten sposób człowiekowi szansę na zbawienie. I od tych około 2000 lat mamy taką szansę.
Teatr od wieków wpisywał się w taki kontekst twórczy, w którym kreacja prowadziła ku Niebu. Było to naturalne i zgodne z obowiązkami stanu każdego artysty. Napisałem „było”, ale przecież to jest wciąż aktualne. Aktualnym jest więc zawsze, począwszy od pierwszych średniowiecznych misteriów, od pierwszych widowisk pasyjnych. Poszukiwanie poprzez teatr Boga, to najbardziej fascynująca przygoda twórcza. Jak kiedyś powiedziałem – teatr jest po to, aby zmieniać świat – zmieniać go na lepszy, bliższy Bogu. Bo, jeżeli Bóg jest w tym, co czynimy na pierwszym miejscu, to cała reszta spraw poukłada się jak należy. I w rodzinie, i w Ojczyźnie. To tylko kwestia czasu.
I tego w tym Międzynarodowym Dniu Teatru, poprzedzającym zaledwie o godziny czas Wielkiejnocy życzyć Państwu i sobie wypada. Tej wiary w Boga w Trójcy Jedynego i w służący Mu teatr.
Tomasz A. Żak
