Kawa, napój myślicieli

W ogarniętym rewolucyjnymi ideami świecie XVIII i XIX wieku kawiarnie były miejscem tworzenia i propagowania najbardziej utopijnych i egalitarystycznych doktryn. Można wręcz powiedzieć, że żadna rewolucja tamtego czasu nie obyłaby się bez kawy. Dzisiaj czarny napój nabrał niespodziewanie konotacji zgoła kontrrewolucyjnych, jest synonimem poprawności i harmonii kontaktów międzyludzkich.

W 1683 roku, w czasie oblężenia Wiednia, austriacki dowódca poszukiwał wysłannika, który przekroczyłby pozycje tureckie i zaniósł królowi Sobieskiemu wiadomość niezwykłej wagi. Wybór padł na Polaka Jerzego Franciszka Kulczyckiego, który to bywały wiele lat wśród wschodnich nacji, w przebraniu tureckim pomyślnie zakończył misję. Turków, jak wiadomo, pokonano i przepędzono, a pośród licznych łupów znajdowały się wielkie worki wypełnione ciemnym ziarnem, które Austriacy wzięli za paszę dla wielbłądów, a nie znając ich przydatności, poczęli palić. Kulczycki, któremu nieobce były tradycje arabskie, poczuwszy charakterystyczną woń, natychmiast rozpoznał zawartość worków. Udało mu się powstrzymać dalszą likwidację, a nawet uzyskać resztę worków z kawą tytułem rekompensaty za swoją misję. Tak zaopatrzony otworzył w Wiedniu pierwszy lokal z tym napojem, który dotąd znany był tylko jako lekarstwo. W krótkim czasie jego napój zyskał popularność.