Jeżeli nie teraz, to kiedy?

Dziś jest czas uleczyć chorą rzeczywistość. Dziś jest czas zmienić zbrodnicze prawo. Lepszej okazji nie będzie. Bóg sam dał nam znak i będzie walczył za nas.

Fakt, iż projekt ustawy całkowicie zakazującej aborcji wywołał wściekłość lewicy, zupełnie nie dziwi. Zdumiewa za to rezerwa – wręcz niechęć – z jaką odnoszą się doń środowiska określające się mianem prawicowych, ba, konserwatywnych. To zresztą nie pierwszyzna – nie od dziś bowiem ludzie mający usta pełne bogoojczyźnianych frazesów natychmiast nabierają w nie wody, gdy chodzi o obronę życia nienarodzonych. Pewne novum w tej retoryce stanowi oskarżenie twórców najnowszej inicjatywy antyaborcyjnej o wybujałe ambicje polityczne mające na celu rozbicie prawicy, jednak reszta prawicowej frazeologii pozostaje bez zmian.

Po co – wołają – naruszać kruchy kompromis? Jeśli zaczniemy przy tym grzebać, to zburzymy z takim trudem osiągnięty stan równowagi, co umożliwi lewicy kontrofensywę, i możemy utracić nawet to, co mamy. Przecież w tej kwestii i tak przewyższamy kraje Zachodu – skupmy się więc na innych sprawach – małoż to w Polsce jest do zrobienia? Za wcześnie na takie radykalne posunięcia – najpierw trzeba umocnić własne pozycje, usprawnić państwo, zreformować gospodarkę, ulżyć losowi najuboższych, słowem: zacząć od kwestii podstawowych, a dopiero później, w bardziej sprzyjającej sytuacji, zająć się zagadnieniami tak wydumanymi. Błędem byłoby rozpoczynać wojnę światopoglądową w sytuacji, gdy nareszcie mamy taki korzystny układ polityczny – tego typu wojna mogłaby go zniszczyć i co by nam zostało? Krótko mówiąc, jeszcze nie teraz, w przyszłości owszem, ale dziś nie ma po temu warunków.