22 stycznia 2021

Jednym z głównych zadań Kościoła jest modlitwa

Jest Kościół społecznością modlącą się. [To] olbrzymie zrzeszenie wierzących ludzi, którzy się modlą; czynią to może niedoskonale, z roztargnieniem, może nawet rzadko, ale znają wartość i znaczenie modlitwy i ją w jakimś stopniu w swym osobistym życiu praktykują.


Osobista modlitwa pojedynczych osób, tworzących Kościół, nie jest jedynym elementem, kształtującym obraz Kościoła jako społeczności modlącej się. Jest jeszcze inna modlitwa, modlitwa wspólna, która nas łączy w jeden chór rozmawiających z Bogiem ludzi. Kościół ma swoją własną, publiczną modlitwę, rozumie bowiem dobrze, że nie ma na świecie żadnej innej ważniejszej, bardziej nawet świętej czynności, która nie byłaby podporządkowana modlitwie. Nie zrozumie się prawd wiary, nie pojmie się ducha miłości, nie utrzyma się ładu i porządku w społeczności kościelnej bez modlitwy.


Modlitwa jest czynnością związaną z życiem Kościoła, który jako żywy organizm wznosi swój synowski głos do Boga w swej modlitwie publicznej i urzędowej. W szerszym znaczeniu każda modlitwa chrześcijan, należycie odmówiona, jest modlitwą Kościoła; jednak Kościół jest społecznością widzialną, powinien więc mieć modlitwę całkowicie własną, dostosowaną do jego charakteru społecznego. Potrzebna mu jest modlitwa zbiorowa, wspólna, społeczna, uzewnętrzniająca się w znakach dostrzegalnych, zanoszona do Boga w imieniu całego Kościoła, przez osoby wyznaczone od Kościoła – i obejmująca tak teksty modlitw, jak i czynności, związane z modlitwą, ustanowione przez Kościół. To jest modlitwa publiczna Kościoła, kult publiczny Bogu przez Kościół oddawany. Jest to właśnie liturgia, przez której różne akty Kościół bezustannie wielbi Pana Boga. […]

Wesprzyj nas już teraz!


Liturgia oznacza kult Boży, składany przez lud wierzący, albo też czynności święte Kościoła. Jest więc liturgia świętą czynnością publiczną, odprawianą dla społeczności lub przez społeczność. Tym się różni od modlitwy prywatnej, odmawianej przez wiernych. Papież Pius XII w encyklice
Mediator Dei tak określa liturgię: Jest to kult publiczny, składany przez naszego Zbawiciela jako Głowę Kościoła Ojcu Niebieskiemu, oraz kult, jaki społeczność wiernych składa swojej Głowie, a za Jego pośrednictwem Ojcu Przedwiecznemu. Krótko zaś ujmując – mówi encyklika Mediator Dei – należałoby liturgię określić jako całkowity kult publiczny Ciała Mistycznego Jezusa Chrystusa, to jest Głowy i członków.


W starożytności chrześcijańskiej, a obecnie jeszcze i dzisiaj w kościołach wschodnich, przez liturgię rozumie się wyłącznie Mszę świętą; bowiem Kościół wziął od Chrystusa Mszę świętą i Sakramenty święte i wokół tych centralnych, świętych czynności, pochodzących od Zbawiciela, utworzone zostały przez Kościół inne, bogate i piękne w swej treści i swym zewnętrznym wyrazie formy kultu liturgicznego.


Szczególną właściwością modlitwy liturgicznej i obrzędów kościelnych, nadającą dużą wartość tym świętym czynnościom, jest to, że kult liturgiczny, oddawany Panu Bogu, jest bezustannym wyznawaniem wiary katolickiej oraz ciągłym umacnianiem nadziei i miłości. W liturgii czynimy wyraźne wyznanie wiary nie tylko, gdy sprawujemy Najświętszą Ofiarę lub w niej uczestniczymy, gdy udzielamy lub przyjmu
jemy Sakramenty święte, ale również, gdy śpiewamy psalmy lub odmawiamy wyznanie Wiary, czy też bierzemy udział w procesji liturgicznej. Cała bowiem liturgia zawiera wiarę katolicką; wielkim głosem świadczy publicznie wobec Boga i ludzi o wierze Kościoła, a więc o wierze tych, którzy w czynności liturgicznej w jakiś sposób biorą udział.


Najważniejszym ośrodkiem liturgii katolickiej jest Najświętszy Sakrament. Jezus Chrystus Eucharystyczny jest centrum i przedmiotem najwyższego
kultu Kościoła. Cała liturgia jest skupiona około Jezusa, a w szczególności Rok kościelny przypomina nam życie i naukę Chrystusa. Zbawiciel nasz przebywa jednak wciąż, bezustannie w Kościele i przez Kościół dokonuje każdego dnia we wszystkich świątyniach ponawiania Swej Ofiary Krzyżowej we Mszy świętej, by zbawiać człowieka. Msza święta jest więc najważniejszym i najgodniejszym aktem liturgicznym Kościoła. […]


Trzecią dziedziną czynności liturgicznych, mającą już wyłącznie charakter modlitwy, jest brewiarz kapłański, który w szczególny sposób jest modlitwą Kościoła, nakazaną pod grzechem ciężkim duchownym, przyjmującym wyższe święcenia.

bp Franciszek Jop, Kazania, Opole 1964, s. 188 – 191.

Wesprzyj nas!

Będziemy mogli trwać w naszej walce o Prawdę wyłącznie wtedy, jeśli Państwo – nasi widzowie i Darczyńcy – będą tego chcieli. Dlatego oddając w Państwa ręce nasze publikacje, prosimy o wsparcie misji naszych mediów.

Udostępnij
Komentarze(0)

Dodaj komentarz

Anuluj pisanie

Udostępnij przez

Cel na 2024 rok

Skutecznie demaskujemy liberalną i antychrześcijańską hipokryzję. Wspieraj naszą misję!

mamy: 104 655 zł cel: 300 000 zł
35%
wybierz kwotę:
Wspieram