Jak laicyzm i feminizm do szariatu prowadzą

Że Europa chrześcijańska barbarzyńskie opanowała ludy i od dzikości do łagodnych obyczajów, od zabobonów do prawdy przywiodła, że muzułmańskie najazdy zwycięsko odparła, że stanęła na czele cywilizacji i we wszystkich zdobyczach kultury była przewodniczką i mistrzynią dla reszty ludzkości. To wszystko bez wątpienia zawdzięcza głównie religii, pod której tchnieniem tak wielkie dzieła podjęła i z której pomocą ich dokonała – oto słowa Leona XIII z encykliki Immortale Dei, rozdziału zatytułowanego Świętość europejskiej cywilizacji. Skoro cywilizacja europejska jest nierozłącznie związana z chrześcijaństwem, to czy jej niszczenie nie jest świadomym działaniem mającym na celu destrukcję tej religii?

Grecka filozofia czy rzymska technika może wzbudzać podziw współczesnych. Czy jednak chcielibyśmy żyć w starożytnej Grecji, w której w okresie klasycznym około 30 procent osób było niewolnikami, a najwięksi filozofowie (Arystoteles) uznawali niewolnictwo za coś naturalnego? A może w starożytnym Rzymie, w którym – jak bez zażenowania pisze Seneka – zabijano kalekie dzieci? W imperium, w którym główną rozrywką przez wieki były walki gladiatorów, do których zmuszano niewolników?

Głoszona przez Chrystusa nauka, zgodnie z którą krzywdzenie najsłabszych z ludzi równe jest krzywdzeniu samego Boga, spadła na antyczny świat jak grom z jasnego nieba. W chrześcijańskim Rzymie walki gladiatorów zanikły. Chrześcijaństwo doprowadziło do zaniku niewolnictwa nie na drodze rewolucji, lecz stopniowej przemiany mentalnej. System feudalny był już czymś jakościowo różnym od systemu opartego na niewolnictwie. Różnica polegała na uznaniu, że chłop nie jest „mówiącym narzędziem”, lecz człowiekiem posiadającym, podobnie jak szlachcic, nieśmiertelną duszę...