Inwazja planowego dziadostwa

Jeden z moich chilijskich przyjaciół odwiedzający czasem Polskę, człowiek dość ­dobrze sytuowany, wprawił mnie pewnego razu w niemałe zdumienie. Przyjechał ­bowiem do Krakowa zimową porą w eleganckim, dobrze skrojonym ciemnografitowym płaszczu, który robił wrażenie – jak to się dzisiaj mówi – dość ­oldschoolowego. Cóż z tego jednak, można by powiedzieć, płaszcz jak płaszcz – gruby, wełniany, dobrze utrzymany, prawie jak nowy. No, może nieco nadmiernie stylizowany na lata ­międzywojenne, ściśle dopasowany do sylwetki, z charakterystycznymi dużymi klapami. Ale właściwie nie byłoby w tym niczego, co by zasługiwało na ten przydługi wstęp, gdyby nie drobny szczegół: jego właściciel zwierzył się, że płaszcz ten, który odziedziczył po dziadku, pochodzi z roku 1936!

Ilu z nas może się poszczycić noszoną przez siebie odzieżą, która miałaby choć połowę wieku opisywanego płaszcza? Nasze ubrania coraz częściej wystarczają co najwyżej na parę lat, i to nie tylko ze względu na szybko zmieniającą się modę, ale przede wszystkim na marną jakość materiałów, z jakich zostały wykonane. To samo dotyczy wszystkich przedmiotów codziennego użytku, którymi się otaczamy, począwszy od sztućców i zastawy stołowej, poprzez drobne domowe sprzęty, AGD, zegarki, telefony, zabawki naszych dzieci, meble, dywany, samochody i całe mieszkania. Wszystko to coraz częściej sprawia wrażenie totalnej tandety i dziadostwa, którego rozmaite elementy składowe zachowują jedną stałą prawidłowość – im młodsze, tym bardziej awaryjne i mniej trwałe.

Całe tony takich bubli walają się już po śmietniskach i specjalnie do tego tworzonych punktach zbiórki odpadów, a wszystko to w dobie coraz bardziej nasilającego się medialnego bełkotu nt. ekologii, segregowania i potrzeby ograniczenia produkcji odpadów. Dziwnym trafem sytuacji wcale nie poprawiają informacje o nowych państwowych i unijnych urzędach kontroli oraz przepisach mających rzekomo chronić prawa konsumentów przed nieuczciwymi producentami bubli oraz ich zakłamaną reklamą. Z roku na rok przybywa elektrośmieci i wraków pojazdów, których tzw. śmierć techniczna jakoś przypadkowo zbiega się z końcem określonego prawem okresu gwarancyjnego.

Porzućcie wszelką nadzieję na naprawę

Tak zwana gwarancja połączona ze sprzedażą owych jednorazówek daje oczywiście względne poczucie bezpieczeństwa, o ile nie naruszamy jej warunków i (co ważne!) używamy produktu zgodnie z intencją producenta, nie zaś z domniemanym przez nas przeznaczeniem danej rzeczy. Doświadczyłem tego zjawiska co najmniej dwukrotnie przy okazji reklamacji zakupionej wcześniej odzieży. Raz oddając skórzane rękawiczki z dobrego markowego sklepu, za drugim razem – płaszcz tak zwanej dobrej firmy...