W następstwie burzy jaką wywołały doniesienia o praktykowanym wśród niektórych plemion Amazonii procederze zabijania chorych dzieci, głos zabrał bp. Wilmar Santin z Ituby (Brazylia). Porównał występujące wśród pierwotnych ludów praktyki do aborcji w rzekomo „cywilizowanych” krajach oraz przypomniał, że z dzieciobójstwem od początku w swojej pracy misjonarskiej walczył Kościół.
W odpowiedzi na forsowaną podczas synodu oświeceniową wizję „szlachetnego dzikusa” żyjącego w pewnej formie nieskażonego cywilizacją „raju na ziemi”, szwajcarski dziennikarz Giuseppe Rusconi przypomniał o trwającej nadal praktyce zabijania chorych lub niechcianych dzieci zaraz po narodzinach. Część uczestników zgromadzenia była nie tylko zaskoczona, ale – tak jak peruwiański kardynał Pedro Ricardo Barreto Jimeno – odmówiła przyznania, że zbrodnicza praktyka występuje wśród pierwotnych plemion Amazonii do dzisiaj. Szwajcarski dziennikarz na potwierdzenie swoich słów opublikował odpowiednie materiały.
Wesprzyj nas już teraz!
Do powstałej wokół słów Rusconiego burzy odniósł się inny uczestnik synodu, brazylijski biskup Wilmar Santin. Jego zdaniem szokująca praktyka ludów pierwotnych nie różni się od legalnej w większość rzekomo „cywilizowanych” krajów, aborcji na życzenie. – Bardzo ciężko nie oburzać się, kiedy (…) szpitale we współczesnych państwach często są zwykłymi rzeźniami – podkreślał.
Bp Santin przypomniał także, że to właśnie Kościół jako pierwszy wziął w obronę chore, niepełnosprawne czy niechciane niemowlęta. Opisał pracę misyjną sióstr zakonnych posługujących wśród ludu Munduruku, który przed przybyciem misjonarzy nie tylko praktykował dzieciobójstwo, ale zabijał wrogów odcinając im głowy i nosząc przy sobie jako trofea. Dzisiaj obie zbrodnicze praktyki całkowicie zaniknęły.
W kwestii zabijania niemowląt zabrał głos ks. Medardo de Jesús Henao Del Río, wikariusz pracujący w Mitu (Kolumbia). W jego diecezji pierwsi misjonarze zaczęli posługę w 1914 r. i od razu opisali zastaną sytuację; niechciane lub chore dzieci były „zostawiane w lesie, gdzie były zjadane przez zwierzęta lub mrówki”.
– Wtedy zjawił się Kościół i zorganizował schronienie dla tych dzieci – przekonywał, a systematyczna praca misjonarska doprowadziła do sytuacji, gdzie zabijanie niechcianych niemowląt przeszło już do legendy.
W tym kontekście dziwią komentarze części orędowników synodu, mówiące o potrzebie powrotu tubylczych plemion do swoich rytuałów i korzeni, połączonych w specyficznej formie religijnego synkretyzmu z nauką Kościoła.
Obaj paneliści byli przekonani do zasady włączenia lokalnych mitów i tradycji „w komunii z Kościołem”. – Nie chcemy jedynie formować tych społeczności, ale ich słuchać – podkreślał bp Santin. Jak zaznaczył, sam zachęca posługujących w swojej diecezji pracowników misyjnych do pomocy w budowaniu „kościoła Amazońskiego”. Jednym z przykładów takiego działania jest dopuszczenie do stanowisk świeckich; zwłaszcza podczas Eucharystii.
– Musimy zmienić strukturę Kościoła, by stał się bardziej elastyczny i posuwał się naprzód – podkreślił brazylijski hierarcha.
Źródło: ncregister.com
PR
