GMO to żadne remedium!

Bardzo dziękuję Panu Piotrowi Cezaremu Lisieckiemu za wnikliwą polemikę. Słusznie zauważa, że tak z racji objętości, jak i specyfiki samego czasopisma, tekst o wielu sprawach jedynie napomyka w telegraficznym skrócie. Jest to zabieg celowy, obliczony jednak nie – tak jak sugeruje Polemista – na odwiedzenie czytelnika od obiektywnej prawdy na temat bioinżynierii, ile na uzmysłowienie mu, jakie zagrożenia wiążą się z pojawieniem się GMO.

Księga Rodzaju przytacza opis ogrodu, który – z intencji Pana Boga – miał zaspokoić potrzeby wszystkich ludzi, jacy pojawią się na Ziemi. Ale przecież nie tylko ona mówi o początkach ludzkości zogniskowanych wokół świata roślin i zwierząt. Także odkrycia antropologiczne przynoszą wizje początków człowieka sytuowanych wśród przyrody, która żywiła i dostarczała lekarstw, i to bez manipulacji ze strony ludzi. Początki ludzkości to kultura zbieracko‑łowiecka a później rolna, które wytworzyły szacunek dla pracy i płodów roli zdobywanych w pocie czoła, ale bez poprawiania dzieła Bożego.

Nasz święty rodak Jan Paweł II – świadom zakusów na radykalne ulepszanie przyrody – przestrzegał: Najgłębszą i najpoważniejszą implikacją moralną kwestii ekologicznej jest brak szacunku dla życia, który charakteryzuje wiele zachowań sprzecznych z zasadami ochrony środowiska.

To reminiscencja wieży Babel – o ile jednak tam Bóg pomieszał ludzkie języki, o tyle teraz sami ludzie je mieszają. I znowu czynią to z pychy – fałszywego przekonania, że jeśli coś jest fizycznie możliwe, to znaczy, że jest dozwolone z etycznego punktu widzenia. Tykają jednak rzeczy świętych, i to nie tylko z ontologicznego czy religijnego, ale też z naukowego punktu widzenia.