W związku z ocierającym się o profanację wystrojem tegorocznego Grobu Pańskiego w krakowskim kościele oo. Dominikanów dr Tomasz Dekert dzieli się ciekawą refleksją na temat znacznie szerszego, niepokojącego zjawiska.
(…) Tym czymś jest w moim odczuciu kierunek, w jakim zmierza sama praktyka „organizowania” Grobów Pańskich. Mianowicie miejsce, które ma być kaplicą adoracji jest traktowane jako okazja do nadania (jakiegoś) przesłania. Mamy więc Groby Pańskie tematyczne (np. „aborcyjne”), okolicznościowe (np. „smoleńskie”, albo nawiązujące do jakichś niedawnych zamachów), a nawet ideologiczne (niegdysiejsze słynne instalacje ks. Jankowskiego). Niby dopóki nie ociera się to o profanację, Ciało Pańskie jest w monstrancji, z welonem itd. wszystko jest ok., a w każdym razie nie budzi oburzenia i większych emocji. Ale czy nie jest tak, że w momencie, w którym kaplica adoracji ma za zadanie generować przesłanie, zmienia się punkt ciężkości? Akcent przesuwa się z umęczonego Ciała Pańskiego na treść, jaką cała instalacja ma przekazywać. W ten sposób pogrzebane Ciało naszego Pana staje się jednym z elementów dekoracji, głównym być może, ale podporządkowanym jakiejś innej od Niego samego treści. (…)
więcej: http://www.liturgia.pl/blogi/Tomasz-Dekert/Groby-Panskie-czyli-o-przesunietych-akcentach.html
