Najgorsze jest takie zło, które uśmierca przede wszystkim ludzką duszę. Ta książka przedstawia historię człowieka, który temu złu zdecydowanie się przeciwstawił.
„Droga kontrrewolucjonisty” autorstwa Mathiasa Von Gersdorffa przedstawia życie i czyny brazylijskiego myśliciela, publicysty, a nade wszystko katolika i działacza katolickiego – Plinio Corrêa de Oliveiry (1908-1995). To frapująca historia życia osoby mężnie stającej wobec wyzwań i zagrożeń swojego wieku. Chociaż wzrastał w otoczeniu brazylijskich elit, to jednak doświadczył tego, jakie spustoszenie sieje w ludzkich umysłach liberalna i socjalistyczna mentalność.
Wesprzyj nas już teraz!
Bohater książki przyszedł na świat w Sao Paulo, w brazylijskiej rodzinie arystokratycznej. Wychowywała go pobożna matka. Elity brazylijskie tamtych czasów znajdowały się pod przemożnym wpływem Francji i francuskiej belle epoque. Dzięki temu młody Plinio poznał tradycję wyrastającą z europejskiej cywilizacji katolickiej nacechowaną głęboką wiarą, oddaniem rodzinie, ale też pewną surowością, arystokratycznymi manierami, uprzejmością, umiłowaniem piękna, a jednocześnie dobrze rozumianym miłosierdziem.
Jednak zarówno w dalszej rodzinie, jak i później w szkole dostrzegał młody Plinio także środowiska odmienne, a nawet wrogie chrześcijańskiej religii i mentalności. W efekcie w szkolnych latach spędzonych w katolickim (acz dalekim od doskonałości) kolegium zdecydował się on poświęcić życie obronie tradycji chrześcijańskiej.
Po latach wspominał tę decyzję słowami „Już jako młody chłopiec z podziwem patrzyłem na ruiny chrześcijańskiego świata, im oddałem swoje serce, odwróciłem się od wszystkiego, czego mógłbym oczekiwać i z tej pełnej błogosławieństw przeszłości uczyniłem mą przyszłość”.
Doktor Plinio – bo tak nazywali go sympatycy – stawał w obronie chrześcijaństwa w najróżniejszy sposób. W 1933 roku wkrótce po ukończeniu studiów prawniczych otrzymał mandat poselski, otrzymując najwięcej głosów w całym kraju. Startując z ramienia Katolickiej Ligi Wyborczej, wspierał kluczowe dla Kościoła postulaty. Stronił zaś od spraw drugorzędnych, unikał partyjniactwa. To dzięki działalności Katolickiej Ligi Wyborczej wprowadzono do konstytucyjnej preambuły invocatio Dei. Zagwarantowano również wsparcie dla rodzin wielodzietnych.
Plinio Correa de Oliveira był nie tylko i nie przede wszystkim politykiem. Po wygaśnięciu mandatu poselskiego nie przerwał działalności publicznej. Pracował jako adwokat, redaktor, publicysta. Pełnił także rolę swego rodzaju przewodnika duchowego dla grupy młodzieży. Sprzeciwiał się ponadto komunizmowi i jego infiltracji wśród duchowieństwa. Nie wahał się sprzeciwiać tendencjom dominującym wśród katolików, jeśli te sprzeciwiały się odwiecznemu nauczaniu Kościoła.
„Droga kontrrewolucjonisty” przedstawia kluczowe idee zawarte w stanowiącym syntezę myśli doktora Plinio dziele „Rewolucja i kontrrewolucja” z 1959 roku. Ukazuje również powstanie Stowarzyszenia Obrony Tradycji Rodziny i Własności w 1960 roku. Organizacja ta i postawa doktora Plinio zainspirowała wielu ludzi w Ameryce Południowej i na innych kontynentach. W efekcie na całym świecie zaczęły powstawać bliźniacze organizacje.
Doktor Plinio pozostawił po sobie „szesnaście książek, około dwóch i pół tysiąca opublikowanych artykułów, tysiące wykładów, niewyobrażalną liczbę listów i innych pomniejszych tekstów”.
Atutem książki Matthiasa von Gersdorffa jest przedstawienie nie tylko niebagatelnego dorobku ideowego Plinia Correa de Oliveiry, lecz również Brazylijczyka jako żywego człowieka.
Dowiadujemy się na przykład, że wbrew twierdzeniom przeciwników i arystokratycznym korzeniom nie posiadał osobiście majątku ziemskiego. W efekcie musiał zarabiać na życie własną pracą – co też czynił jako nauczyciel akademicki czy też adwokat kurii biskupiej. Tę ostatnią posadę stracił wskutek niesprzyjających mu trendów ideowych w brazylijskim kościele.
Plinio Correa de Oliveira był człowiekiem niesłychanie aktywnym – dość powiedzieć, że miał aż trzech sekretarzy, gdyż nie nadążali oni za tempem jego pracy. Mimo to znajdował czas na modlitwę i dla drugiego człowieka. Nie wahał się także poświęcać dla dobra innych osób ani podejmować nieprzyjemnych zadań, choć nie należały one do jego obowiązku. Trafnie oddaje to przytoczona w książce anegdota dotycząca funkcjonowania tak zwanej Grupy Martim. Była to grupa młodych osób (młodszych o 20 lat od doktora Plinio, który to prowadził ich formację zgodnie z życzeniem ważnego brazylijskiego hierarchy). Często wybuchały tam spory na tle sprzątania popielniczek. Dr Plinio niejednokrotnie czynił to zatem osobiście, by nie prowadzić do sytuacji konfliktowych.
Jak przypomina Matthias von Gersdorff, na grobie Oliveiry napisano: „Vir totus catholicus et apostolicus, plenne romanus” („Mąż w pełni katolicki i apostolski, całkowicie rzymski”) – ten prosty napis, w sposób najbardziej trafny oddaje sens życia Plinia Corrêi de Oliveiry”.
Książka Matthiasa von Gersdorffa można potraktować jako wstęp do myśli i dzieła Plinia Correa de Oliveiry. Pozycja liczy 140 stron, jest więc zwięzła i możliwa do przeczytania podczas jednego wieczoru.
Jak zauważa w przemowie Roberto de Mattei „naszkicowanie tak bogatego i intensywnego życia na łamach krótkiej książki, z pewnością nie było łatwe, jednak Mathias von Gersdorff w brawurowym stylu wypełnił to zadanie. Ponadto jego osobista perspektywa, niezwykle wzbogaciła tę książkę. Dzięki licznym prywatnym spotkaniom z Plinio Corrêa de Oliveirą i wielu odbytym wspólnym rozmowom udało mu się w sposób bardzo żywotny nakreślić sylwetkę wielkiego człowieka, który swoje szerokie wykształcenie i dżentelmeński styl bycia, łączył z zadziwiającą zdolnością rozumienia bliźnich i prowadzenia ich, a przede wszystkim z głębokim życiem wewnętrznym”.
Recenzja: Grzegorz Skałka/Marcin Jendrzejczak
Dane o książce:
Autor: Mathias Von Gersdorff
Tytuł: Droga Kontrrewolucjonisty
Tłumacz: Magdalena Czernik
Redakcja: Jerzy Wolak
