Dlaczego kardynał Kasper błądzi

Rzeczywistość XXI wieku to lawinowo rosnąca liczba katolików żyjących w stanie permanentnego grzechu śmiertelnego bez woli poprawy. Związki cywilne po cywilnym rozwiązaniu związku małżeńskiego, konkubinaty, pary małżeńskie korzystające z antykoncepcji w wielu krajach zdają się stanowić większość identyfikujących się z Kościołem katolickim. Jak sobie z tym poradzić? Jedna z propozycji to – w ramach „opieki duszpasterskiej” – tak pomanipulować definicjami, aby bez oczywistej zmiany doktryny w rzeczywistości te zjawiska „zalegalizować”. Do tego w gruncie rzeczy sprowadza się silnie forsowana propozycja kardynała Kaspera i jego zwolenników.

Kardynał Walter Kasper sugeruje, by w ściśle określonych, rzadkich przypadkach osób rozwiedzionych i pozostających w ponownych związkach zezwolić im na przystępowanie do Komunii. Pomińmy kwestię udzielania rozgrzeszenia osobom żyjącym w stanie permanentnego grzechu śmiertelnego, bez woli poprawy, a skupmy się raczej na kwestii percepcji. Otóż, w chwili składania przysięgi małżeńskiej nikt nie zakłada rozwodu i szczerze przysięga miłość i uczciwość małżeńską, i że nie opuści małżonka aż do śmierci. Zawsze więc będzie postrzegać swoją sytuację jako wyjątkową. Gdy kardynał Kasper mówi o szczególnej, wyjątkowej, rzadkiej sytuacji, każdy pomyśli: to przecież o mnie – moja sytuacja jest wyjątkowa. Każdy...