Czas hołoty

Niezawisłe polskie sądy uwalniają od odpowiedzialności bluźnierców, którzy wyśmiewają się z Krzyża i drą na strzępy Pismo Święte. Trzecią siłą w parlamencie zostaje ugrupowanie, które swą obecność tam rozpoczyna od żądania usunięcia krzyża z sali obrad Sejmu RP. Kilka dni później ulicami Krakowa przechodzi marsz „ateistów i wolnomyślicieli”. Poza granicami Polski też nie jest lepiej – w mediach gości obraz dzikiej hołoty plądrującej salkę katechetyczną przy kościele na rzymskim Lateranie podczas manifestacji ruchu „oburzonych”. Widzimy zakapturzonych, zamaskowanych młodzieńców, identycznych jak podczas manifestacji tzw. alterglobalistów, tym razem jednak nie walczących z policją, ale z pasją niszczących figurkę Matki Bożej z Lourdes i krucyfiks. Czy to aby nie emanacje jednego i tego samego zjawiska?

Transseksualist(k)a, aktywista homoseksualny, zaciekła aborcjonistka, wydawca zoologicznie antyklerykalnego pisma – menażeria Palikota wydaje się bezładną hałastrą rozmaitych indywiduów, pozbawioną jakiegokolwiek spójnego programu politycznego, jednak tak właśnie wygląda polska inkarnacja Nowej Lewicy. Przypomnijmy, że ów nurt polityczny zainicjowany został w roku 1968 przez neomarksistów, którzy w obliczu coraz bliższego bankructwa klasycznego socjalizmu postanowili odejść od materialistycznej zasady prymatu ekonomii i polityki, a rozpocząć walkę o kulturę, edukację, informację, a nawet… religię. Rozpoczęto więc tzw. marsz przez instytucje świata zachodniego, będący w istocie niszczycielskim marszem barbarzyńców przez pozostałości po cywilizacji chrześcijańskiej.