Francja znajduje się w czołówce krajów, w których w więzieniach przebywa najwięcej radykalnych islamistów. Wiąże się to ze zjawiskiem prozelityzmu i radykalizacji innych więźniów odbywających kary w tych samych zakładach karnych. Zwykli przestępcy kryminalni w wielu państwach reedukują się, ale w duchu radykalnego islamu.
Problem nie jest zjawiskiem nowym. Islamiści to od dawna najsilniejsza więzienna subkultura. W wielu zakładach przechodzenie na islam ułatwia odbywanie kary. W przypadku skazanych muzułmanów wracają oni po prostu do aktywnych praktyk religijnych i to często w formie najbardziej radykalnej. Nowością są natomiast akty terroru popełniane już w zakładach karnych – np. motywowane ideologicznie ataki na strażników.
Wesprzyj nas już teraz!
Zjawisko „islamizacji” francuskich więzień potwierdziły niedawne badania przeprowadzone w dziesięciu europejskich krajach. Wynika z nich, że na Starym Kontynencie jeszcze nigdy nie było tylu „dżihadystów” w zakładach karnych.
Badania przeprowadziło Międzynarodowe Centrum Badań nad Radykalizacją (ICSR) w King’s College w Londynie. Wnioski z niego pojawiły się w artykule „The Express Friday” 24 lipca. Okazuje się, że jeszcze nigdy nie było tylu więźniów skazanych za przestępstwa związane z terroryzmem.
Prym wiedzie Francja, która ma u siebie głównie terrorystów powiązanych z dżihadem. Republika jest „strażniczką” ponad 1/3 skazanych w Europie islamistów. W więzieniach tego kraju kary odbywa 549 groźnych islamistów, na całkowitą liczbę 1405 w całej Europie. Na drugim miejscu znajduje się Hiszpania (329 dżihadystów). Dalej Wielka Brytania – 238 i Belgia – 136. Zwraca się też uwagę na znaczącą „feminizację” terroryzmu. Na jego ścieżki wkraczają coraz częściej kobiety.
Raport mówi też o wzroście przypadków terroryzmu na „skrajnej prawicy”.
W przypadku islamistów raport zwraca uwagę na „fałszywą” resocjalizację. Skazany pozornie „podporządkowuje się” administracji, by uzyskać zwolnienie. To podobno częsta praktyka więźniów-dżihadystów, którzy po wyjściu na wolność powracają do swojej terrorystycznej działalności.
Służby więzienne w całej Europie eksperymentowały z różnymi „reżimami”. Najbardziej popularne jest podejście „mieszania” radykałów z innymi skazanymi i ścisła izolacja tylko najbardziej niebezpiecznych osadzonych. Prawie wszystkie kraje europejskie w ostatnich latach wprowadzały programy integracji i resocjalizacji ekstremistów, ale efekty są umiarkowane. Problemem jest zawsze przeludnienie więzień i polityczna niepopularność dodatkowych wydatków budżetowych na zakłady karne.
BD
