20 stycznia 2017

Cierpliwość Boża ma granice

Często słyszymy pytanie: „Dlaczego Bóg czeka, dlaczego znosi tyle złości i grzechu na ziemi?” W tym pytaniu wypowiada się właściwa człowiekowi niecierpliwość, która rada by doraźnie wymierzać sprawiedliwość za każdy występek. Pan Jezus dał na nią piękną odpowiedź w przypowieści o pszenicy i kąkolu (Mt 13, 28—30). I kąkol i pszenica ma rosnąć do czasu żniwa. Bóg jest cierpliwy.

Bóg cierpliwie czeka.

Cierpliwość stanowi jeden z istotnych rysów obrazu Bożego w Piśmie św. „Panie, Boże miłosierny i łaskawy, cierpliwy i mnogiej litości” (Wj 15,1) — czytamy już na pierwszych stronicach Starego Testamentu. Pan Jezus ciągle opowiada o niewyczerpanej cierpliwości Bożej. Ojciec widzi z daleka marnotrawnego syna, musiał go więc wyglądać (Łk 15,20). Ogrodnik pozwala rosnąć nieurodzajnej fidze, okopuje ją, okłada nawozem, by wydała owoc (Łk 13,6—9).

Wesprzyj nas już teraz!

Historia święta jest pełna przykładów Bożej cierpliwości. Bóg czeka na nawrócenie zepsutej ludzkości, zanim ukarze ją potopem (1 P 3,20). Zepsutej Niniwie zostawia czas do pokuty (Jon 3,4 i 10). Z jaką niezmordowaną cierpliwością pracuje Pan Jezus nad swoim ludem, by przyjął Ewangelię (Mt 23,37). A czymże są dzieje Kościoła i koleje każdej duszy, jeśli nie dziejami Bożej cierpliwości i wyrozumiałości? Bóg czekał na Augustyna z górą 30 lat. Małgorzatę z Kortony pociągnęła łaska po 9 latach spędzonych w grzechu.

Dlaczego Bóg jest tak cierpliwy? Bóg umie czekać, bo jest wieczny, ma czas, planuje na daleką metę. Nie potrzebuje się śpieszyć z nagrodą czy karą; ma na to całą wieczność. Bóg jest wszechmocny. Dla Boga nigdy nie jest za późno. Na gruzach najgorszego zepsucia potrafi zbudować nowe życie. „Ty, Panie mocy, sądzisz łagodnie i z wielkim pobłażaniem nami rządzisz, bo masz w pogotowiu moc, kiedy chcesz” (Mdr 12,18). Bóg jest nieskończenie mądry. Czeka, aż dojrzeje wrzód grzechu, by go gruntownie wyleczyć. Czeka do żniw, by z kąkolem nie wyrwać dobrego zboża. Bóg jest przede wszystkim Miłością. Niechętnie karze swe dzieci i nie śpieszy Mu się do tego. Zwycięstwo, jakie przy końcu łaska odnosi nad ludzkim sercem, to triumf Jego ojcowskiej dobroci. „A przeto czeka Pan, aby się zmiłować nad nami” (Iz 30, 18).

Cierpliwość Boża ma granice

Bóg cierpliwie czeka, ale nie jest dobrodusznym staruszkiem, z którym na wszystko można sobie pozwolić. Cierpliwość Boża — tak samo jak Dobroć i Miłosierdzie — jest Wielkością i Siłą Boga. Pismo św. również to podkreśla: „Pan cierpliwy i miłosierny, a oczyszczając, nie uczyni niewinnym”, tzn. win nie puszcza bezkarnie (Na 1,3). „Nie mów: zgrzeszyłem, a cóż mi się stało? Albowiem Najwyższy odpłaca powoli… Miłosierdzie bowiem i gniew prędko przybliżają się od Niego” (Syr 5,4 i 7). Przez proroka Izajasza mówi Bóg do duszy: „Iż ja milczę, a jakobym nie widział, zapomniałeś o mnie? Ja opowiem sprawiedliwość twoją i uczynki twoje nie pomogą tobie” (Iz 57, 11—12).

Wiele przykładów surowej kary Bożej potwierdza te słowa. Potop, zagłada Sodomy, ukaranie Faraona, całego narodu wybranego — to dowody, że cierpliwość Boża ma granice. Bóg cierpliwy jest przecież Bogiem sprawiedliwym i najświętszym (Rz 3,26).

O. Bernardyn Goebel OFM Cap., Przed Bogiem. Rozmyślania na wszystkie dni w roku, T. II, Kraków 1965, s 589-592.

Wesprzyj nas!

Będziemy mogli trwać w naszej walce o Prawdę wyłącznie wtedy, jeśli Państwo – nasi widzowie i Darczyńcy – będą tego chcieli. Dlatego oddając w Państwa ręce nasze publikacje, prosimy o wsparcie misji naszych mediów.

Udostępnij
Komentarze(0)

Dodaj komentarz

Anuluj pisanie

Udostępnij przez

Cel na 2024 rok

Skutecznie demaskujemy liberalną i antychrześcijańską hipokryzję. Wspieraj naszą misję!

mamy: 105 665 zł cel: 300 000 zł
35%
wybierz kwotę:
Wspieram