Przy okazji Święta Niepodległości w USA, warto przypomnieć, że jedynym katolikiem, sygnującym Deklarację 13 amerykańskich kolonii zrywających więzi z brytyjskimi rządami imperialnymi, był Charles Carroll.
Jego historia może wiele powiedzieć zarówno o amerykańskich „ojcach założycielach”, jak i początkach Kościoła w Stanach Zjednoczonych.
Wesprzyj nas już teraz!
Charles Carroll urodził się w 1737 roku w Maryland. Podczas gdy kolonia została pierwotnie założona jako przystań dla katolików, za czasów Carrolla katolikom nie wolno było sprawować urzędów ani nawet głosować. Ustawa z 1704 r. w Maryland wprowadziła te zakazy do prawa, aby „zapobiec rozwojowi papizmu w prowincji”.
Carroll, chociaż nie mógł korzystać z praw i obowiązków obywatelskich, był jednak w stanie wywierać znaczny wpływ dzięki bogactwu, jakie zgromadził. Był bowiem jednym z najbogatszych ludzi w kolonii brytyjskiej, z szacowanym – zgodnie z dzisiejszymi standardami – majątkiem netto prawie na pół miliarda dolarów. Posiadał ziemię o powierzchni 10 tys. akrów i był „inwestorem w różne przedsięwzięcia kapitałowe”.
Jego majątek obejmował również ponad 1000 niewolników, chociaż sprzeciwiał się niewolnictwu, nazywając je „wielkim złem” i zaangażował się w jego zniesienie. W przeciwieństwie do wielu swoich współczesnych – zaznacza aleteia.org – Carroll nie godził się na rozbijanie rodzin niewolników i wspierał edukację zniewolonych dzieci. Miał też zaproponować projekt ustawy, która wymagałby uwolnienia wszystkich zniewolonych kobiet w wieku 28 lat.
Wraz ze wzrostem napięć między kolonistami a Koroną, Charles Carroll stał się jednym z najbardziej znanych głosów wzywających do niepodległości. Zaangażował się w praktykę popularną w owym czasie pisania pod pseudonimem broszur, jak Alexander Hamilton, John Jay i James Madison (Federalist Papers). Carroll przedstawiał się jako „Pierwszy obywatel.” Wkrótce jego tożsamość została odkryta i stał się sławny jako przedstawiciel sprawy niepodległości.
Służył w kilku komitetach i brał udział w konwencjach w Maryland, zanim został wybrany na jednego z delegatów stanu na Kongres Kontynentalny w 1776 roku. Następnie został wybrany przez Kongres jako członek grupy, mającej przekonać Quebec do przyłączenia się do rewolucji. Jako mówca francuski i katolik wydawał się idealną osobą do tego zadania.
Wyznaczona mu misja i pozostałym członkom grupy, w tym kuzynowi ks. Johnowi Carroll oraz wpływowemu Benjaminowi Franklinowi nie powiodła się. Kuzyn Carrolla później został pierwszym katolickim biskupem w nowym państwie i pierwszym arcybiskupem Baltimore.
Charles Carroll 4 lipca 1776 r. został wybrany do Kongresu Kontynentalnego. Jak zatem mógł podpisać Deklarację Niepodległości? 4 lipca nie jest datą podpisania Deklaracji, lecz zatwierdzenia ostatecznego jej brzmienia. Kopia dokumentu została de facto sygnowana 2 sierpnia 1776 roku.
Katolicki bogacz z Maryland był ostatnim żyjącym sygnatariuszem Deklaracji Niepodległości. Składając podpis pod nią, ryzykował utratą całego zgromadzonego majątku.
Przez następne kilkadziesiąt lat, Charles Carroll służył swojemu nowemu krajowi. Był członkiem Drugiego Kongresu Kontynentalnego, członkiem Senatu stanu Maryland i pierwszym senatorem Stanów Zjednoczonych z Maryland. Zmarł w 1832 roku w wieku 95 lat. Pochowano go w kaplicy, w rodzinnej posiadłości w Doughoregan Manor w stanie Maryland.
Źródło: aleteia.org
AS
