Czerwiec to miesiąc poświęcony Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Jego święto i kult zalecił w szczególny sposób Leon XIII w encyklice z 1899 roku. Jego encyklika jasno pokazuje, że kult Najświętszego Serca nie ma nic wspólnego z ckliwym sentymentalizmem.
1. Kult Najświętszego Serca Pana Jezusa wiąże się z podkreśleniem panowania Chrystusa nad światem.
Wesprzyj nas już teraz!
Jak pisał Leon XIII w „Annum Sacrum” „władza Jego bowiem rozciąga się nie tylko na narody katolickie czy na tych, którzy ochrzczeni w należyty sposób, należą prawnie do Kościoła, chociażby na skutek błędu i niezgody żyli z dala od prawdy i miłości. Dotyczy ona także tych wszystkich, którzy jeszcze nic nie wiedzą o wierze chrześcijańskiej. Tak więc we władaniu Jezusa pozostaje cały rodzaj ludzki. I słusznie. Ten bowiem, który jest Jednorodzonym Synem Boga Ojca i posiada jedną z Nim naturę, będąc odblaskiem chwały i odbiciem istoty Jego”.
2. Cześć Najświętszego Serca Pana Jezusa wiąże się z czcią dla Jego Królestwa.
„Dlatego to Syn Boży mówi o sobie przez usta proroka: Ja jestem ustanowiony królem od niego nad Syjonem, górą świętą jego, bym głosił przykazania jego. Pan rzekł do mnie: Tyś jest Synem moim, jam Ciebie dziś zrodził. Żądaj ode Mnie, a dam Ci narody w Twe dziedzictwo, a w posiadłość Twą krańce ziemi. Słowami tymi stwierdza On, że otrzymał od Boga władzę zarówno nad całym Kościołem, który symbolizuje góra Syjon, jak i nad resztą świata, dokądkolwiek sięgają jego granice”.
3. Z kultem Najświętszego Serca Pana Jezusa wiąże się obowiązek Jego czci.
Zgodnie ze słowami Leona XIII „jeżeli więc Chrystusowi została dana wszelka władza, z tego niedwuznacznie wynika, że Jego panowanie musi być najwyższe, absolutne, od nikogo niezależne i z niczym nie porównywalne. Ponieważ władza ta została Mu dana na niebie i na ziemi, niebo i ziemia winny Mu być posłuszne. Chrystus Pan wprowadził rzeczywiście w czyn te swoje szczególne uprawnienia, gdy wydał apostołom nakaz szerzenia Jego nauki, łączenia ludzi w jedno ciało Kościoła poprzez chrzest święty, nakładania na nich praw, których nie wolno odrzucać bez narażenia się na utratę wiecznego zbawienia”.
4. Kult Najświętszego Serca jest nadzieją także dla świeckiego społeczeństwa.
Jak podkreśla Leon XIII ono również powinno oddawać Bożemu Sercu cześć. „Poświęcenie się Bożemu Sercu niesie z sobą również nadzieję lepszej rzeczywistości dla państw, ponieważ ma ono moc odnowienia, względnie umocnienia więzów, łączących z natury społeczności świeckie z Bogiem. Jest to tym ważniejsze, że w ostatnich czasach usiłowano już niejednokrotnie wznieść mur między państwami a Kościołem”.
5. Pyszne odrzucanie pomocy Najświętszego Serca oznacza, że ludzie i całe społeczeństwa są skazane na własne siły. Te zaś okazują się niewystarczające do uporania się z wieloma problemami.
Według słów Leona XIII „cóż więc dziwnego, że większa część ludzkości miotana jest ustawicznie falami zaburzeń, które nikomu nie pozwalają żyć bez strachu i grożą ciągłym niebezpieczeństwem, skoro umysły ludzkie nadęte są tak wielką pychą. Jeżeli odrzuci się religię, najmocniejsze filary bezpieczeństwa publicznego muszą się rozpaść. Toteż Bóg zamierzając słusznie i sprawiedliwie ukarać tych pyszałków, wydał ich po prostu na pastwę własnej żądzy, aby służąc swoim namiętnościom, sami siebie zniszczyli nadmierną wolnością”.
Źródło: liturgia.wiara.pl
mjend
