10 maja 2017

Zbawienne oświecenie

Dwa oświecenia, pochodzące od tego światła, są wam konieczne; i nawet do tych dwóch dodam trzecie. Pierwsze winno wam wykazać znikomość rzeczy świata, które przemijają jak wiatr. Lecz nie możecie jej dobrze zrozumieć, jeśli wpierw nie uświadomicie sobie własnej kruchości i tego, jak bardzo jest ona skłonna, przez przewrotne prawo związane z waszymi członkami, do buntu przeciwko Mnie, waszemu Stwórcy.

Nie aby ktoś mógł być przez to prawo zmuszony do popełnienia najmniejszego grzechu, jeżeli nie chce; niemniej przeto prawo to powstaje przeciw duchowi.

 

Wesprzyj nas już teraz!

Nie dałem wam tego prawa, ażeby stworzenie obdarzone rozumem zostało zwyciężone, lecz aby wzmagać i doświadczać cnotę duszy, gdyż cnotę doświadcza się tylko przez jej przeciwieństwa.

Zmysłowość jest przeciwna duchowi i przez tę zmysłowość dusza doświadcza miłość, którą żywi dla Mnie, swego Stwórcy. Kiedy ją doświadcza? Gdy powstaje przeciw niej z nienawiścią i pogardą. 

 

Dałem wam też to prawo, aby zachować duszę w prawdziwej pokorze. Stwarzając duszę na obraz i podobieństwo moje, podnosząc ją do tak wysokiej godności, ozdabiając ją tak wielką pięknością, stowarzyszyłem ją jednocześnie z rzeczą najpodlejszą, jaka być może, nadając jej to przewrotne prawo, związując ją z ciałem utworzonym z błota ziemi, aby widząc piękność swoją nie podnosiła pysznie głowy przeciwko Mnie.

 

W tym, który posiada światło, ułomność ciała upokarza duszę; nie ma ona powodu do pychy, raczej do prawdziwej i doskonałej pokory. Jakoż prawo to, mimo całej swej buntowniczości, nie może zmusić do żadnego grzechu, lecz jest wam środkiem do poznania siebie i niestałości świata. To właśnie winno ujrzeć oko intelektu przez światło najświętszej wiary, która jest, jak ci rzekłem, źrenicą oka.

 

Światło to jest w ogóle konieczne dla każdego stworzenia obdarzonego rozumem, w jakimkolwiek stanie jest ono umieszczone, aby uczestniczyć w życiu łaski i w owocu krwi niepokalanego Baranka. Jest to światło zwyczajne, które wszyscy bez wyjątku powinni posiadać. Kto by go nie miał, byłby w stanie potępienia.

 

Dlaczego nie można posiadać łaski, będąc pozbawionym tego światła? Bo kto nie ma tego światła, nie poznaje zła, które jest w grzechu, ani tego, co jest jego przyczyną i nie może przeto unikać i nienawidzić tej przyczyny. Nie zna też dobra i przyczyny dobra, to jest cnoty i nie może kochać Mnie, który jestem samym dobrem, ani cnoty, którą wam dałem jako narzędzie i środek do zdobycia łaski mojej i Mnie samego, prawdziwego dobra. Widzisz, jak bardzo potrzeba wam tego światła.

 

Grzechy wasze polegają tylko na kochaniu tego, czego Ja nienawidzę, i na nienawidzeniu tego, co Ja kocham. Kocham cnotę i nienawidzę występku.

 

Kto kocha występek i nienawidzi cnoty, obraża Mnie i jest pozbawiony mej łaski. Postępuje jak ślepiec. Nie znając przyczyn występku, to jest zmysłowej miłości własnej, nie żywi nienawiści do siebie; nie zna też występku i zła, które z niego wynika. Nie zna również cnoty ani Mnie, który mogę mu dać cnotę, darząc go życiem, ani godności, w której się zachowuje, ani łaski, do której może dojść przez cnotę. 

 

Widzisz, że zaślepienie jest przyczyną jego nieszczęścia. Koniecznie więc trzeba mieć to światło, jak ci rzekłem.

 

Św. Katarzyna ze Sieny, Dialog, „W drodze”, Poznań 1987, s. 173-174.

Wesprzyj nas!

Będziemy mogli trwać w naszej walce o Prawdę wyłącznie wtedy, jeśli Państwo – nasi widzowie i Darczyńcy – będą tego chcieli. Dlatego oddając w Państwa ręce nasze publikacje, prosimy o wsparcie misji naszych mediów.

Udostępnij
Komentarze(0)

Dodaj komentarz

Anuluj pisanie

Udostępnij przez

Cel na 2024 rok

Skutecznie demaskujemy liberalną i antychrześcijańską hipokryzję. Wspieraj naszą misję!

mamy: 105 285 zł cel: 300 000 zł
35%
wybierz kwotę:
Wspieram