29 listopada 2017

Sowiecka Białoruś – poligon pierwszej rewolucji seksualnej

(fot. REUTERS/Vladimir Pirogov/FORUM)

Nakładem prywatnego wydawnictwa ukazała się za naszą północno-wschodnią granicą publikacja historyka, prof. Aleksandra Hużałowskiego, zatytułowana: „Rewolucja seksualna na Sowieckiej Białorusi w latach 1917-1929”. Książka opisuje skrzętnie do tej pory ukrywane fakty dotyczące eksperymentu zniszczenia moralności seksualnej, a przez to rodziny. Komunistyczne władze, widząc jak destrukcyjne skutki przynosi ta rewolucja społeczeństwu, same się z tego niebezpiecznego eksperymentu wycofały.

 

Wydania książki – opartej na dokumentach źródłowych – odmówiły państwowe wydawnictwa. Ich stanowisko jest zgodne z linią władz, które nie pozwalają ukazywać sowieckiego komunizmu w negatywnym świetle. Do tej pory stawia się na Białorusi pomniki m.in. Leninowi. Autor – Białorusin, prof. Aleksander Hużałowski, udowadnia, iż przeprowadzony w latach 20. ubiegłego wieku eksperyment obyczajowy doprowadził do destrukcji rodziny oraz głębokiej demoralizacji społeczeństwa.

Wesprzyj nas już teraz!

 

Komunistyczna ideologia widziała w rodzinie poważną przeszkodę stojącą na drodze do stworzenia państwa komunistycznego. „Poczynając od rewolucyjnego w Rosji roku 1917 rozpoczyna się świadoma walka z rodziną” – pisze prof. Hużałowski. Za najskuteczniejszy oręż w tej rozgrywce uznano zniszczenie zasad moralnych czy etycznych, które od wieków obowiązywały w europejskich społeczeństwach. Swoistym instruktażem – jak zdemoralizować społeczeństwo, była wydana w sowieckiej Rosji (1920 r.) książka Aleksandry Kołłontaj „Skrzydlaty Eros”. Możemy w niej przeczytać m.in.: „Moralność klasy robotniczej odrzuca zewnętrzną formę relacji płci. Dla klasowych zadań klasy robotniczej jest zupełnie obojętne by miłość nabywała formę długotrwałego i ustalonego związku”.

 

Profesor Hużałowski podaje, iż na początku lat 20. ubiegłego wieku istniał specjalny kobiecy wydział Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Białorusi. Kierowała nim Zofia Szamardina, gorąca zwolenniczka idei propagowanych przez wspomnianą wyżej Kołłontaj. Szamardina czyniła m.in. wszystko dla maksymalnego ułatwienia rozwodów, wsparcia konkubinatów, wprowadzenia pełnej swobody tzw. aborcji. Wszystkie te rewolucyjne postulaty zostały w latach 1919- 1929 wcielone w życie. Prawo do zabicia dziecka nienarodzonego bez podania jakichkolwiek powodów, wprowadzono na Białorusi już 18 listopada 1920 roku.

 

Dwa lata wcześniej na terenie Związku Sowieckiego przyjęty został „Kodeks stanu cywilnego, ślubów i prawa opiekuńczego”. Na Białorusi jego wprowadzenie pozwalało obywatelowi legalnie funkcjonować w kilku związkach małżeńskich jednocześnie. Kodeks ten również maksymalnie ułatwiał cywilne rozwody. Wystarczyło żeby jedno z małżonków złożyło w urzędzie pisemne oświadczenie rozwodowe. Od roku 1924 wprowadzono prawo nakazujące kwaterowanie w jednym pomieszczeniu kobiety i mężczyzn, nawet sobie nieznajomych. Szczególnie stosowane to było w tzw. komunach młodzieżowych. Najczęściej opuszczały je kobiety, ze względu na przymuszanie ich do współżycia przez współlokatorów. Aleksander Hużałowski opisuje w swojej książce eksperyment polegający na doprowadzeniu do tzw. związku małżeńskiego zbiorowego. Dwóch mężczyzn było łączonych małżeństwem cywilnym z dwiema kobietami i mieli oni funkcjonować jako jedno małżeństwo. Co, oczywiście, skończyło się porażką.

 

Na Białorusi powstał w latach 20. ruch „Precz ze wstydem”, którego członkowie uważali, że naturalna nieśmiałość i powściągliwość jest „oznaką starego systemu, a nagość to demonstracja równości i demokracji”. Nietrudno dostrzec, że hasła te do dziś są wprowadzane w życie przez zwolenników liberalizmu moralnego. Uczestnicy ruchu, wspieranego przez władze komunistyczne, chodzili bez ubrań po miastach i wsiach.

 

Propagowanie tak rozwiązłego trybu życia – jak pisze autor „Rewolucji seksualnej…” – doprowadziło do rozprzestrzenienia się zjawiska zbiorowych gwałtów. Z czasem ulice zaroiły się od nieślubnych i porzuconych dzieci. Związki małżeńskie zawierały osoby nieletnie. Nastała plaga rozwodów. Aborcje były tak nagminne, że doprowadziły do gwałtownego kurczenia się populacji.

 

Widząc tragiczne skutki propagowanej rewolucji seksualnej oraz zgodnie z dyrektywami, jakie nadeszły z Moskwy, władze sowieckiej Białorusi wycofały się z tego niebezpiecznego przejawu społecznej inżynierii. Na polecenie Stalina w latach 30. zaczęły wprowadzać komunistyczny model wstrzemięźliwości seksualnej, często przymusowej. Kult Erosa zastąpiono hołdem wobec tężyzny fizycznej i sportu. Związek Sowiecki zaczął się bowiem szykować do wojny i podbojów. Stalin rozumiał, że sprawnej armii nie sposób zorganizować w zdemoralizowanym społeczeństwie.

 

 

Adam Białous

 

 

Wesprzyj nas!

Będziemy mogli trwać w naszej walce o Prawdę wyłącznie wtedy, jeśli Państwo – nasi widzowie i Darczyńcy – będą tego chcieli. Dlatego oddając w Państwa ręce nasze publikacje, prosimy o wsparcie misji naszych mediów.

Udostępnij
Komentarze(0)

Dodaj komentarz

Anuluj pisanie