Zakochajmy się w modlitwie, a osłódźmy ją sobie, i jako domową i towarzyską miejmy; bo się na wszytko przyda, i pożytków jej przeżyć nigdy nie będziem mogli.
Potrzeba się zawżdy modlić a nie ustawać, mówi Pan. Czego potrzeba, a zawżdy na każdy czas potrzeba: to ma być zawżdy doma, i w ręku abo na dorędziu. Wody, ognia, chleba, sukni, zawżdy nam potrzeba: i dlatego z domów naszych te rzeczy nie wychodzą. Wielkie nasze są na ziemi w tem wygnaniu i nędzy potrzeby, a wszytkie modlitwa jedna, która jest jako skarb, do którego się w każdej potrzebie uciekamy.
Odchodząc od swej oblubienice Pan Jezus, i tu ją zostawując w sieroctwie i między cudzymi katy, i miedzy przeciwniki, dał jej przestrogę, aby o wszytko czego jej potrzeba będzie, do niego pisała: a on na jej listy ma każdą rzecz posłać. Ten list nasz, jest modlitwa; przez nię wszytkiego od naszego Pana i oblubieńca dostajem. Póki z nami ciałem widomie był Pan Jezus, pótyśmy jako dzieci w ojcowskim domu ni o czym nie myślili, a odjeżdżając od nas rzekł: Wszytko uczynię, o co w imię moje prosić będziecie. Jako mając pieniądze wszytko mamy: tak mając modlitwę, byleśmy prosić umieli, na żadnej nam rzeczy nie zejdzie.
Prawda, iż nie zawżdy zaraz daje nam Pan Bóg to o co prosim; bo chce abyśmy się prosić i żebrać nauczyli, a pokorni i cierpliwi byli. I jest to piąta obowiązka dobrej modlitwy, aby była ustawiczna, a cierpliwa i trwała. Bez przestanku, mówi Apostoł, módlcie się; co nie jest nie podobno, mówi jeden święty. Bo co miłujemy, na każdą godzinę tego pragniem, i jedząc i pijąc, i robiąc, i o tym myślim, i o tym się śni i we spaniu. Bo modlitwa jest podniesienie myśli w niebo, gdzie wszytko namilsze kochanie nasze, i skarby serca naszego. Miejmy przynajmniej trwałą a częstą modlitwę, ile nawięcej być może; bo i Pan Bóg dlatego nie zaraz nam daje, jako się rzekło, ażby statku naszego proszenia i wiary i nadzieje doświadczył.
Skarga pośród nas, Kraków 1936, s. 36.
