8 listopada 2019

Ks. Piotra Skargi przesłanie do polityków. Jakże aktualne właśnie teraz!

Na 101. rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości przypominamy bardzo ważne słowa, które stanowią fragment wielkiego testamentu duchowo-patriotycznego, jaki pozostawił po sobie kandydat do wyniesienia na ołtarze, Sługa Boży ksiądz Piotr Skarga.

 

Liczne pisma, wypowiedzi i głosy w dyskusjach autorstwa ks. Piotra Skargi, posługującego przez blisko ćwierć wieku jako kaznodzieja polskiego monarchy, przepełnione były troską o byt Ojczyzny oraz o kondycję duchową Polaków, szczególnie pochodzących z tych stanów, które brały czynny udział w sprawowaniu władzy.

Wesprzyj nas już teraz!

 

Poniższy cytat to jeden z wielu zachowanych śladów działalności publicznej i ofiarnego zaangażowania w sprawy Polski ze strony ks. Piotra Skargi. Jak zauważył Piotr Doerre na kartach albumu „Kaznodzieja Narodu”, dość wspomnieć, że ks. Skarga nie opuścił żadnego z osiemnastu Sejmów odbywanych podczas pełnienia przezeń obowiązków królewskiego kaznodziei.

 

Cytowane przez nas słowa to także przepiękne sprawozdanie, jakie przed obliczem Boga złożył ze swojej działalności pobożny jezuita. To, co pobudza do refleksji, szczególnie w kontekście rozpoczynającej się już dzień po Święcie Niepodległości kolejnej, dziewiątej kadencji Sejmu, to aktualność poniższych wezwań i pouczeń. Każde z tych słów winni przyswoić sobie i zapamiętać nowo zaprzysiężani reprezentanci narodu, którzy przez najbliższe cztery lata będą zasiadać w ławach poselskich.

 

Myślę, jako się sprawię Chrystusowi, Panu i Bogu memu, który mię na tę swoją robotę posłał, i talenty swemi, wedle małej siłeczki mojej, nadał; opatrzył, gdy spyta: coś mi zrobił? Wiele i jakicheś pożytków przyczynił?

 

A ja czem się postawię, co ukażę? Zawstydziwszy się i przestraszywszy, rzeknę: Panie, posłałeś mię do dworu królewskiego, do Zygmunta trzeciego, pana dwu wielkich królestw, do domu i senatu i rycerstwa i sług poddanych jego.

 

Nauczałem i upominał pana swego, pomazańca twego, na którym najwięcej należało, od ciebie i twojem Boskiem imieniem: aby ciebie znał, Boga swego, któryś go wyniósł i głową nad tak wielkimi i szerokimi narody postawił, i w ręce jego dałeś takie państwa i nieprzeliczony poczet ludu twego, któryś twoją krwią odkupił; aby sobie mądrości i rozumu prosić u ciebie i nabywać staraniem pilnem na tak długie i ciężkie rządzenie umiał; aby się w bojaźni twojej i we wszystkiej pobożności utwierdzał i kochał, służbę świętą twoją i chwał rozmnażał, kościołom twoim i wierze świętej obronę wszelaką i wysługę czynił, wedle praw twoich panował, sprawiedliwości i karności nie odstępował, miłość uprzejmą ku poddanym i prawom ich zachowywał, i pracy żadnej i czujności w obmyślaniu dobra pospolitego, i obrony a zachowania w całości Korony wszytkiej nie żałował; aby się w mądrych i bogobojnych kochał i rady ich używał, pochlebstwa się strzegł, w próżnowanie się i w rozkosze nie wdawał, duchowne i świeckie urzędniki i sprawce ramienia swojego pobożne i dobre wszędzie stawił i innemi, wedle prawa twego i wolej Boskiej twojej drogami chodził. (…)

 

I do rady i senatu jego, i do rycerstwa jego, i do domu i sług jego, i na sejmach i zjazdach, odprawowałem Panie Zbawicielu poselstwo twoje; upominałem, aby obie matce swoje, Kościół Boży i Ojczyznę, w jednym końcu złączone, wiernie i uprzejmie miłowali; aby ich kacerstwy nie rozróżniali, a niezgody między nimi nie siali, którą się obiedwie zabijają. Aby wierną radę dawali, na samo się dobre pospolite oglądając, abyśmy i prywaty swoje dla niego radzi tracąc, gdyby tego potrzeba. Aby pany króle na wzór przodków swoich wiernie czcili, i onym posłuszeństwo oddawali, i o ich się niecześć gniewali, i szemrania się wszelakiego o nich strzegli; aby uprzejmość i całość serca między sobą zachowali; aby wolnością swoją nie ginęli, a niewolej obcych panów na się nie przywodzili.

 

Wołałem na nie, Panie, aby na niewierność, mężobójstwa, cudzołóstwa, kazirodztwa, lichwy, wydzierania, najazdy i inne srogie grzechy, lepsze prawa i prędszą sprawiedliwość naleźli, a zmazaną krwią i krzywdami kościołów i ubogich, i uciążeniem poddanych, ziemię swoją oczyściali; aby hardości, zbytków i próżnych utrat, w jedwabiach i winie i rozkoszach zaniechali, a dostatek swój na obronę Rzeczypospolitej i Ojczyzny miłej, na ubogie i na kościoły obracali. Groziłem im, jakoś rozkazał, gniewem twoim, zgubą i pożarciem ich od nieprzyjaciół, i spustoszeniem i przeniesieniem królestwa ich do innych narodów.

 

(fragmenty Wstępu do Kazań na niedziele i święta)

 

Powyższy cytat, a wraz z nimi wiele ciekawych treści i pięknych ilustracji dotyczących Sługi Bożego księdza Piotra Skargi, można odnaleźć w albumie „Kaznodzieja Narodu”. Wystarczy kliknąć w ten link, aby przejść do strony piotrskarga.pl/kaznodzieja-narodu, gdzie możliwe jest otrzymanie cyfrowego wydania tej publikacji (e-book w formacie pdf).

 

E-book „Kaznodzieja Narodu” trafia do każdego, kto na powyższej stronie wesprze datkiem w dowolnej kwocie akcję promowania postaci Sługi Bożego ks. Piotra Skargi. Jest to specjalne wydanie tej publikacji, przygotowane z myślą o darczyńcach wspierających akcję, zawierające dedykację Sławomira Olejniczaka, prezesa Stowarzyszenia Kultury Chrześcijańskiej im. Ks. Piotra Skargi.

 

 

Wesprzyj nas!

Będziemy mogli trwać w naszej walce o Prawdę wyłącznie wtedy, jeśli Państwo – nasi widzowie i Darczyńcy – będą tego chcieli. Dlatego oddając w Państwa ręce nasze publikacje, prosimy o wsparcie misji naszych mediów.

Udostępnij
Komentarze(0)

Dodaj komentarz

Anuluj pisanie

Udostępnij przez

Cel na 2024 rok

Skutecznie demaskujemy liberalną i antychrześcijańską hipokryzję. Wspieraj naszą misję!

mamy: 104 160 zł cel: 300 000 zł
35%
wybierz kwotę:
Wspieram