11 marca kanadyjscy posłowie zdecydowali o rozszerzeniu dostępu do tzw. wspomaganego samobójstwa. Ustawa Bill C-7 przewiduje rozszerzenie eutanazji na osoby niepełnosprawne i które nie są terminalnie chore. Mówi się o dostępie do „wspomaganego samobójstwa” dla osób chorych psychicznie.
W głosowaniu, które po raz drugi miało miejsce 11 marca, Izba Gmin przyjęła ustawę Bill C-7 głosami 180 posłów „za”, a „przeciw” 149. Teraz musi ją zatwierdzić Senat, by stała się obowiązującym prawem. Jeśli senatorowie ją zaakceptują, kanadyjskie przepisy będą jednymi z najbardziej liberalnych na świecie. „Bill C-7” ma być odpowiedzią na decyzję sędziego z Quebecu, który orzekał w sprawie Truchona. Sędzia uznał, że konieczne jest ustalenie „racjonalnych kryteriów śmierci”, by dana osoba pragnąca eutanazji miała świadomość, czy kwalifikuje się do tego typu „medycznej pomocy przy umieraniu”. Brak tych kryteriów sprawia, że ustawa dopuszczająca tzw. wspomagane samobójstwo jest sprzeczna z kanadyjską kartą praw i wolności.
Wesprzyj nas już teraz!
Sprawa dotyczyła przypadku chorego na porażenie mózgowe mężczyzny z Quebecu, Jeana Truchona, który złożył pozew po tym, jak jego prośba o zakończenie życia została odrzucona. Medycy wskazywali, że choroba, na którą cierpi nie jest śmiertelna. Sędzia orzekł, że jeśli mężczyzna chciał zakończyć swoje życie, to nie można było odmówić mu eutanazji/samobójstwa wspomaganego. Sąd dodał, że wszyscy inni Kanadyjczycy, którzy nie cierpią na śmiertelną chorobę, po spełnieniu pewnych warunków powinni mieć dostęp do eutanazji/samobójstwa wspomaganego. Truchon ostatecznie uśmiercił się w kwietniu 2020 roku po decyzji sędziego z sądu niższej instancji, która nie została zaskarżona przez prokuratora generalnego, chociaż prokurator powinien był to zrobić.
Kanadyjski rząd federalny wykorzystał sytuację i przygotował projekt ustawy jeszcze bardziej liberalizującej dostęp do eutanazji. Projekt ustawy Bill C-7 trafił do parlamentu 23 lutego 2020 r. i był procedowany w niezwykle szybkim tempie. Początkowo przewidywał on zniesienie wymogu, by eutanazję dopuszczać jedynie w przypadku „racjonalnie przewidywalnej śmierci naturalnej”, przyjmując „dwutorowe podejście do zabezpieczeń proceduralnych”. Senat wprowadził „radykalne” poprawki, rozszerzając dostęp do eutanazji/wspomaganego samobójstwa także dla osób z chorobami psychicznymi.
Ustawa może stać się prawem jeszcze przed końcem tego miesiąca. Przeciwko niej zaprotestowało ponad 120 organizacji osób niepełnosprawnych, twierdząc, że jest ona równoznaczna z przymusem mordowania osób niepełnosprawnych. Jak na ironię, ustawę Bill C-7 uchwalono 11 marca, w dziesiątą rocznicę ratyfikacji przez Kanadę Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawach osób niepełnosprawnych. Zmiany w zakresie upowszechnienia eutanazji możliwe były wskutek legalizacji procederu zabijania pacjentów przez Sąd Najwyższy w 2015 r. Kraj przyjął ustawę o „pomocy medycznej przy umieraniu” (MAID). Warunkiem „skorzystania” z możliwości uśmiercenia się pacjenta w majestacie prawa była „racjonalnie przewidywalna śmierć”.
Lobbyści eutanazyjni natychmiast podjęli działania, by zliberalizować dostęp do eutanazji, składając pozwy w sądach. Jedna ze spraw zakończyła się sukcesem w Quebecu. I to ona właśnie stała się pretekstem do dalszego rozszerzenia dostępu do eutanazji. Zgodnie z nowymi przepisami nie będzie wymagany okres karencji między wnioskiem o „skorzystanie z pomocy w umieraniu”, a wstrzyknięciem śmiercionośnej trucizny w przypadku osób, których zgony można racjonalnie przewidzieć. Innymi słowy, pacjent, którego np. oczekiwana długość życia wynosi dwa lata, mógłby zostać zabity natychmiast na żądanie. Zliberalizowana ustawa umożliwia domaganie się eutanazji osobom, u których zdiagnozowano demencję. Kanadyjskie władze postawiły na eutanazję w miejsce wysokiej jakości opieki paliatywnej, która jest dostępna jedynie dla 15 procent Kanadyjczyków.
Źródło: catholicnewsagency.com, nationalreview.com
AS
